Mutlu Olamam Şiiri - Niğmetullah Uçar

MUTLU OLAMAM

Mutsuz oluşumun sebebi sensin
Kendini savunup beni suçlama
Olaylara bakıp yanlış görensin
Almak mutlu etmez veremeyeni

Ayrı dünyaların insanlarıyız
Huzur bulmasam da budur kaderim
Hep böyle olacak anlamalıyız
Yaşadığım her gün artar kederim

Derde derman için çare ararım
Bulanık suların görünmez dibi
Çaba harcadıkça dibe batarım
Bataklığa düşmüş çaresiz gibi

Yaşamak isterken arzularımı
Hasret çoğalıyor özlemim artar
İçime gömdükçe acılarımı
Dayanamıyorum gönlümü yırtar

Aç olan birine yemek vermezsen
Acele karnını doyurmak ister
Onun bu halini haklı görmezsen
Anlayış bekleme saygısı biter

Sevmediğin şeyi yaparsa kişi
Böyle davranışlar nefret doğurur
Normal olmayacak hal ve gidişi
Mantık iflas eder beyin boğulur

Kadere inancım olmaza eğer
Başımı alarak çeker giderdim
Benim alınyazım böyleymiş meğer
Mutluluğu bulup gülmek isterdim

Bu dünya geçici sabretmek gerek
Ücret yeri değil diyorum ama
Dayanamıyorum arzu ederek
Özlemler artarak dolar kafama

İhtiyaçlarım var ben de insanım
Sinirleniyorum bulamayınca
Moralim bozulur sıkılır canım
Sevdiklerim beni anlamayınca

İnsan kaderini yaşayacaktır
Eğer ham diyorsan bekleme pişmem
Gönlüm hiç huzurlu olmayacaktır
Sende değişmezsin ben de değişmem

Niğmetullah UÇAR
Antalya
27,12.2009