Mutlu Çelik Şiirleri - Şair Mutlu Çelik

Gittiler,
Sonunda hepsi gittiler.
Sağolsunlar ama
Beni mahvettiler.
Sanırlar ki teselli ettiler
Oysa

Derdimi bir sana anlatıyorum
Tek bir söz etmeden dinle kadehim,
Her gece içmeden yatamıyorum
Bari sen terk edip gitme kadehim.

Bana “hep içme şu zıkkımı” derdi

İhtimal deme bana, sebeb-i hayatımsın
İtibar ettim sana, canan değil canımsın.
Fikrinle bakar gözüm, tek adın var dilimde
Sen damarda kan değil, sen atardamarımsın.

Ömrümün ziyanıdır, aşkından evvel günüm

“Köprüyü geçene kadar ayıya dayı de'


Ayıyla köprünün ne ilgisi var
Akraba olmana hiç gerek yok ki,
Bu yolla karşıya geçenler kadar

Kardelen umudu,gül zarafeti
Şelale akışı,güneş yakışı
Senden mi kuğunun o asaleti
Senden mi öğrendi ceylan,bakışı..

Ne avucumda istedim seni
Ne başucumda.
Yeter yanında olmak
Acında...

Nefes almak bence

Çölde gördüm bedeviyi
Eşbaşkanım nasıl? dedi
Olanlardan bahsedince
Ayı pis pis gülümsedi

"Aslı nedir"? dedim bunun

Artık Ankara’daydı
Sevdiği şehirde,
En güzel günlerinin geçtiği
İlk kez rakı içtiği
Sevdiğini sevdiği
Ve terk edildiği

Bir destan Ergenekon,dirilişi son Türk'ün
Dörtyüzyıl sabrederek,bekleyişi Göktürk'ün.
'Ergene' dağ kemeri, 'kon' da diklik demektir
Adı da Asena'dır, yol gösteren bozkurtun.

Anlatın çocuklara,bu destan varoluştur

Ortaköy'de kahvedeyim
sabah kahvem orta şekerli,
Gözlerim dalgın,yüreğim kederli.
dışarda kar yağıyor
hem de sulu kar,
seni nasıl özledim biliyor musun,