Mutlu Bir İnsan İşi Değil Bu

Mutlu bir insan işi değil bu! ..
Zorlamak imkansız;
mutlu bir insan; özgürlüğün boşluğunda dır
gövdesin de olmaz ki hiç bir ağacın!
O, dal uçların da bir isyan
bir fırlatmadır en ciddi konular da.
Bir anarşist, bir aforizma, savsaklığıdır dalın
anlamsızlığına dökme, bir sertlik zaafı
suyu alınmak gibi aşka çözülmekte.
Mutlu bir insan işi değil,
dedim!
Bahar bahçeme küstü, rüzgar şehrime...
Sevgili ahdime küstü, dost haddime...
Duvarlar yüzüme, aydınlık gönlüme küstü
Mutlu bir insan işi değil bu hiç birinizin
estirdiği kasırga, getirdiği tufan!
Yüzün içiyle, için derdiyle var ki kavgası
Siz, mutluluğun tadını bozdunuz.
Anlamın verdiği tek bir olur, tek bir doğru da
ortaklığını bozdunuz yüreğin kendiyle.
Yüzle barışına vurulan her darbe
ruhuna sızılan bu ufkun, tadını kaçırdı!
Adına söylenmiş hiç bir kelime
menzile girmez bu günahkar coşku
mutlu bir insan işi değil! ..