Monotonluğa gelemez, bağlanamazdı öyle uzun uzadıya.
Mutluluk müptelasıydı, barınamazdı öyle her insanda.
Özel bir anlam yüklenene kadar her nesne her varlık sıradandı onun için,
Ay, ağaçlar ve şarkılar...
Onunla bir an yaşamak; bir yılı, 4 mevsimi ve 365 farklı insanı yaşamak gibiydi.
Çirkin dişlerine öyle bir gülüş bahşedilmişti ki güldü mü hayat katardı etrafına.
O mutlu oldu mu hiç bitmeyecek bir enerjisi var sanırdım.
Beni görünce kaçma ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
Devamını Oku
Ceylan ben seni vuramam
Saklananıp beni süzme ne olur
Ceylan ben seni vuramam
Tenhalarda bir gölgeyim
