Mutlak Yanlızlık Şiiri - Hakan Astan

bu gün dünya mutsuz..
aldığım nefes,
esen rüzgar,
telefon sesleri, ayak sesleri, kahkaha sesleri, mutsuz
anlar yıllar ömürler mutsuz
ki hepsi senindi
artık sadece umutsuz..

uyudum mu uyandım mı?
benmiyim gerçek dışarısı mı?
hayal mi hayat mı?

yüzümü yıkadım,
saçlarımı taradım..
acaba saçlarım var mı?
bilmiyorum

alıp bir sigara yaktım.
dumanını hic salmadım.
gözlerimi kapattım bekledim bekledim.
onuda hissedemedim..

soyundum balkona çıktım
hava soğukmuş diye
bekledim yine bekledim
üşüyemedim..
ne gerçek ne hayal çözemedim..

acıyan tek yerim kalbim...
acıyosa gerçek midir bilemedim..
göğsümü delip ellerimi sokmak,
tutmak sıkmak belki daha da acıtmak,
sonra da aynadan bakmak istedim.
yapamadım...
ya gerçekse die korkmaktan
kabul etmek
ona boyun eğmek
onun varım demesini duymaktan
korktum...
koruyosam gerçeğim demekten bile korktum

korkağım
herkesten daha çok
tüm gerçeklerden,
tüm hayallerden daha çok korkağım! !

düşündüm karar verdim
hayal diyip geçmeliyim dedim.
kalbime,
kalbimdeki kişiye...
kabul edemem.. edersem severim, belkide sevdim, diyemem..
tekrar açamam
tekrar kıramam
hayaldi hayal kalsın, tekrar bozamam...

ben, ben sadece dunya denilen bi ortamda
kurulmuş düzenlenmiş sanal bir oyunun parçasıyım
ölsem tekrar doğar.. yaralansam hemen iyileşirim..
gerçekliğe de kalbimede ihtiyacım yok...
zaten bu oyunda yanlızlık beni hep arar ve bulur..
öyle ki varlığını kabul ettiğim tek şey belkide
mutlak yanlızlık...