Mutlak Soğukluk Şiiri - Hodul Durakcı

Başladım yine okyanusumu düşlemeye,
Yalnız bir vaziyette boğulur halde.
Ölüm olsa da gözlerinin en derininde,
Ayırmam gözlerimi tek bir saniye.

Parıldıyor ışığında kaybolduğum gözlerin,
Varım, Kiminle uğrunda düştüğüm ellerin.
Cam gibi keskin, bir o kadarda narin,
Ederi bilinmez ettiğin sözlerin.

Sensin gözlerimin acımasız rengi,
Çünkü düşlerim uykusuz gecelerde seni.
Bahşettiğin bu soğuk alevi,
Yaşarım içimde sessizce ay gibi.

Olsaydı Leyla ağma Mecnunun,
Farkına varır mıydı kahpe dünya, aşkın boyutunun.
Dokunsa bir garip aşık çizgisine ufkun,
Kabul edebilir miydin onu öylece yorgun.

Kusursuz olan yazılar mıydı,
Yoksa uğruna yazılan mı ?
Yaşanması gereken yıllar mıydı,
Yoksa yıllanan yaşamlar mı...