Mutlak Güzellik Şiiri - Mehmet Berkay Çabuk

Ben onu çok sevdim biliyor musunuz ?
Evet çok sevdim bilinsin artık
Sevdim...
Çünkü ben her şeyimi onda bulmuştum
Her iyi şeyi onunla açıklamıştım
Ve her şerde ona sığınmıştım çaresizce

Çocuktum yanında hata yapmaktan korkmayan
Bir hata yapsam ona sorardım
Biri beni üzse ona şikayet ederdim ağlayarak
Ben her serden onunla geçerdim
Ben hep onu isterdim her zerremle
Ona ağlar ona bakardı hep gözlerim
Korkunca bir tek ona sığınırdım
Bir baksa bir sarılsa hallolurdu her şey
Fırtınalar durulur her derde bir çare bulunurdu.
Öyle bir şeydi o öyle işte anlatamam
Hissederim sadece.

Kafayı yerdim onsuz geçen her saniye
Saatlerle aramı bozardım onun için
Arabalara insanlara kızardım
Her şeye kızardım da
Bir ona kızamadım hiçbir zaman
Kızamazdım çünkü kıyamazdım ona
Dayanamazdım o dudakları bükük görmeye
Gülüşü dünyaya gün doğururken
Nasıl ağlatabilirdim ki onu zaten
Ben ağlardım onun yerine
Yeterki gülsün isterdim
Gülsün ki bir daha kararmasın dünyam
Hep güneş açsın diye gökyüzümde

İlkbahar gibi kokardı buram buram
Teni tenime vardığı zaman
Bahar gelirdi göğsüme
Ciğerlerim bir oh çekerdi derinden
Tüm kokular saygıyla eğilir selam verirlerdi
Çünkü daha güzeli gelmemişti dünyaya bilirlerdi
Bin bir çeşit çiçek bir araya gelir
Sırf daha güzelini yaratmak için kavga ederlerdi
Ama yapamazlardı ki daha güzelini
Ben de gülerdim onlara alttan alttan
Çünkü dünyanın en güzel kokusu buradaydı
İki kolumun arasındaydı
Benimdi sadece bana özel
Doya doya çekerdim içime ben de

Bir gözleri vardı ki denizleri kıskandıran
Göz bebekleri dolunay kadar güzel,
Kiprikleri bir hançer gibi keskin
Sonsuz huzuru bulurdum onlarda
O gözler açılınca yasamaya başlar
Kapanınca ölürdüm
Dünyanın en güzel filmi en güzel manzarasıydı
İzlemek sadece oturup izlemek isterdim onları
Hiçbir işim yokmuş gibi izlemek
Sonsuza kadar...

Tüm insanlar kıskanırlardı bilirdim
Böyle bisey yoktu dünyada
Her zerresiyle kusursuzdu
Hiçbir kitap hiçbir şarkı hiçbir şiir
Daha önce anlatmamıştı böylesini
Sadece yüzü bile
Görülen tüm güzellikleri unutturmaya yeterdi

Biraz da beni anlatmam lazım artık
Beni yani onu ne kadar sevdiğimi
Çok sevdim onu
Kalbim ona itaat ederdi sorgusuz
Beynim bir tanrı misali ona tapardı
Kalbimi bir açsalar
Yüzlerce Kerem binlerce Mecnun çıkardı
Bir insanın bir insanı böyle sevdiği
Kalbine böyle işlediği görülmüş müdür ?
Evet farklı severdim onu
Basitliklerden uzak kimsenin sevmediği gibi
Benzemezdi hiçbir sevdaya.
Her aşık bir parça alırdı benim sevdamdan
Seven sevdiğine beni gösterirdi
Onunki kadar çok seveceğim diye söylerdi
Böyleydi işte benim sevdam
Gökler kadar sonsuz ve bir o kadar derinden
Ama...
Sevmek yetmiyormuş her zaman
Zaten benim sevgimde yetmedi
Bu kadar mükemmelliğe sahip olmaya.