Mutlak Delilik Şiiri - Mustafa Sevil

Uzun gecede mutlak deliliği misafir ettim bu gece
Selamladım onu, her gün gördüğüm bir dost gibi
Yılların yorgunluğunu boşalttık iki fincan kahveye
Sustuk sonra uzun uzun, sustuk iki ölü köpek gibi

Kaptanı ölmüş gemilerden bahsetti sonra bir anda
Kim bilir, öleceğim günü düşünüyordu belki de
Benim kadar tedirgindi, gördüm bunu bakışlarında
Baktım ona uzun uzun, sevdim onu bir evlat gibi

Geçmiş günlerden bahsettik biraz, hatıralardan
Canlandı birden hafızamda, bir kitaptan okur gibi
Bir rüzgar esti pencerede o ihtişamlı zamanlardan
Kim bilir, hiç yaşanmamıştı bir çoğu belki de

Bir aynada oldu vedalaşmamız bu güzel gecede
Uğurladım onu, aklım yarım kalmış sohbetlerinde
Gitti sonra kaybolup, bir kısa veda cümlesinde
Sustum ardından uzun uzun, uslu bir ceset gibi