Mütenakız Şiiri - Kadir Mat

Yine sabahladığım bir gece
Sonsuz yalnızlığım, gecenin sessizliği ve ben
Bilgisayar başındayım yine, ahh boşa yaşıyorsun
Boşa harcıyorsun şu zamanını bilgisayar başında
Diyorum bazen, kendi kendime
Ama sonra bu sorgular daha bir derince hasıl oluyor
Ne yapmalı ki insanoğlu başka?
Kitap okumalı, yeni bir dil öğrenmeli deniliyor
Lakin öğrensem ne olacak, okusam ne olacak?
Sonuçta herkes mutlak akıbetini beklemiyor mu?
Diyorum bazen, kendi kendime!
5-6 dil bilen polyglotlar, binlerce kitap okumuş okurlar
Bir zamanlar benim gibi birçok insan daha vardı
Ve hepsi geldi geçti bu acundan, rollerini oynadılar
Onlar şimdi öldü gitti. Peki kayboldular mı tamamen?
Henüz, hayır... Peki ya yeryüzünde hiç insan kalmadığında?
Hatırlanacaklar mı yine, okunacak mı yazdıkları kitaplar?
Söyledikleri şarkılar, icraa ettikleri sanat?
Peki benim şu an yazıyor olduğum bu şiirimisi yazı?
Nihayetinde hiçbirimiz baki değiliz ve olamayız da
Sadece kaçınılmaz olan unutuluşu erteleriz satırlarımızla!
Unutulmak hak, yalnızlık hak, ölüm hak...
İnsan dediğinde nedir? Küçüklüğünün farkına bile varamaz birçoğu
Zavallılığımız, biçare oluşumuz bizi kör eder
Evrende bir şekilde hayat bulmuş öylesine bir türüz!
Bu evren nasıl kendi kendine var oldu? Dediğinizi duyar gibiyim
Öyleyse evrenin yaratıcısı nasıl kendi kendine var oldu?
Ahh Tanrı hakkında konuşmak artık gereksiz gibi
Çünkü bir yere varmak olanaksız, onun hakkında bir hüküm vermek
Buna rağmen felsefeyle haşır neşir olmamsa mütenakızlığımı ortaya koyuyor
Zira felsefede böyle değil midir? Çok soru sorulur, türlü cevaplar verilir
Lakin varılmaz hiçbir yere ve tartışmalarımız katiyen bir sonuca ulaşmaz, ulaşamaz!
Zihinlerde dönüp bitenler apayrı bir dünyadır
Her insan kendi içinde yaşar bu ütopyayı
Gün gelir yazdıklarımız taşar sayfalaradan
Sözcükler sığamaz satırlara
Yaşamak, her bir satırı doldurmak gibi
Yazdığım her şiirde, aforizmada, düz yazıda, kitapta, ömrümden bir parça veriyorum
Çünkü yıpratıyor insanı, bir eser yaratmak
Şairler, yazarlar kendilerini Tanrı yerine koyuyorlar sanki
Öyle bir huşuyla eser yaratmak çabasına girişiyorlar
Aslında budur insanın en tabii hâli
Sonu gelmeyen bir şiir metaforuyum ben
Yol alıyorum bu mübalağayla, artık bana müsaade

Kadir Mat, 7 Nisan 2023, 07:44