Mut'tan Öte(*) Şiiri - Cumali Karataş

Mut’tan öte,
Bir yol gider,
Yamaç yukarı büklüm büklüm;
Gözü doruklardaki ağaçların arasından.
Bir çoban kaval çalar çam gölgesinde.
Dağ yelleri ılgıt ılgıt eser.
***
Dağ eteklerine sıralanan,
Yüzü gökyüzüne dönük
Kıl tüylü çadırlar şenlenir.
Baharın türlü renkleriyle uyanır,
Yeşilin kalbinde özgürlük donanır.
***
Mut’tan öteye varınca;
Bir garip hüzündür çöker içime…
Bir yanda Toroslar, bir yanda Göksu.
Olur özlem ayaklarıma pranga.
***
Çürür ruhumun mavi giysileri
Kararırken ay dağ yollarında.
Süngüsü düşmüş bir asker gibi olur umarsızlık.
Heybetli bir yalnızlık yollarıma göz diker.
***
Yoldaşım bile olamaz gökteki kuş!..
Bir rüzgâr elimden tutmaz, özgürlüğüne düşkün.
Dudak büküp geçer sensizliğime eteklerdeki makiler!
Bir çoban çeşmesi gözyaşı döker benim yerime!.
Türkülerim de artık ayrılıktan yana söyler.
***
İri gözlerinin derin mahsenlerinde.
Yıllanır boşa umutlarım…
Gülümsemelerinde kaçak sonnelerim yazılır.
Ben sana ererim yitik düşlerimde.
Saçlarının kokusu Toroslara gelir.
***
Mut’tan öte…
Bir yol gider yamaç yukarı büklüm büklüm.
Bir çoban kaval çalar çam gölgesinde.
Dağ yelleri ılgıt ılgıt eser.

(17.11.2008/15:40)

*(Çıtlık Dergisi/Sayı:9/Nisan-Mayıs-Haziran 2009)