Müstesna Şiiri - Zeynep Beşen

Ben önce bendim ,

Kimi yerde etinen kemik ,

Kimi yerde sözünen sestim .

Sonra sen bana hiçliği tatmam da yardimci oldun,

Açtın o kapıyı

Korku kaygı şurada dursun

Tereddüt etmeden girdim

Selam verdim.

Şimdi bir hiçim,

Sevdim bu tadı ,

Ruhumu hürriyetine kavuşturdu .

Ve gidesim gelmiyor bu aradan,

Dünya boş yere kendini yorma ,

Için de ilgimi çeken bir şeyin kalmadı.

O müstesna !

Oda sen de kalıcı değil zaten,

Yok yere kendini hırpalama.

Ve seviyorum burayi rahat ve ferah alanı.

Bir ben bile yok burada ki ,

Sen kal şurada  .

Sen bir rüyaydın

O beni uykudan uyandırdı.

Için için iç çektiğim o

Yüzün de yudum kendimi

Kendim kalmayana denk

Yüzün de yudum bendimi .

Gayrı aynalar sularda gördüğüm o.

Ne vakit gözüm yüzüne çarpsa

Adim, adım adım silindi benden

Ruhum eridi durdu o an 'da.

Bir ben kalmadı bende ,

Yok yere arama,

Onun dışın da hiç bir şey değilim ,anla