Senin tutsaklığında kalmıştı şehrim,
her yol sana çıkıyordu .
Görmezdi gözlerim gözlerinden başka gözü,
tutmazdı ellerim ellerinden başka eli.
Birazcık samimiyet
birazcıkta samimi niyet derdi şair.
Ben her zaman samimi niyetle başlamayı tercih ettim,
niyet ne olursa amellerde ona göre şekillenirdi bilirdim.
Sen her gün benim çayımı demle
Ben senin 'BEN' yanını sevdim,
her zaman benden ibaret olan
her zaman beni gören gözlerini sevdim.
Zor olsa da hayat,
başaracağımızı biliyorduk herkese inat.
Sen gelsen aydınlanırdı,
karanlıklar çökmüş bu şehrim.
Sol yanımı terketmeseydin ,
olurmuydu bu imkansızlıklar?
sen olsaydın olurmuydu bu Mustafa ?
Bu şehir sensizken
çok sessiz.
Bu şehrin kuşları bile sessiz,
kuşlarda biliyor bu şehir sensiz.
Sessizlik sensizlikten ibaret
çünkü SES'sensin.
''Seviyorsan söyle'' sözüne uyduk.
Sevdiğimizi söyledik,
ne oldu?
ne kazandık ?
Hiçbirşey...
Olanıda kaybettik,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!