Mustafa;
Bir deli oğlandı,
yiğit mi yiğit dağda,
mert mi mert ovada
okyanusta bir mercan,
uçurum kıyılarında salınır dururdu.
Dünya ona dardı...
Bir sabah vakti;
Kartal kanatlarıyla uçup,
Dağ başına kondu.
Eyvah ki ne eyvah...
Su yürüdü, doruklara doğru
Çavlanlar şevke geldi,
Çoştu, çoştu da aktı toprağa doğru.
Bir yangın yeri oldu vardığı yer.
İndi cümle bulutlar yeryüzüne.
Dağ ovaya, ova dağa karıştı.
Tenden can koptu.
Candan can koptu.
ekim 2012
Ferda KalkanKayıt Tarihi : 8.12.2012 13:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
nasıl güzel bir insandı... Nasıl büyüktü yüreği... nasıl mücadeleciydi... çok genç yaşta, bir gece sabaha karşı yüreği onu yarı yolda bırakıverdi. Gidişi bizi çok yaraladı.
Mustafa eşinizmiydi..acaba demeden edemiyor insan,
İNSANIN İÇİ PARÇALANIYOR.
böyle yazılmış kader ezelden beri,
gelenler hep gidecek,varmı çaresi
gelirim sana deyip.dönen varmıki geri,
kimleri yıkayıpta götürmedi,.ecel deresi.
TÜM YORUMLAR (1)