Mustafa Türkoğlu Şiirleri - Şair Mustafa ...

Vakitler vakti yürekte hep aynı sanı
Yakar bağlamam teli aşktan anlayanı
Tütsün gönül bacandan hasretlik dumanı
Açlıkta da sen toklukta da sen der, hep sen

Bir eylüldü yaprak havada kalırdı

Uzuyor geceler, uzuyor mevsim dinlemeden
Gözlerim kan kırmızısı henüz saat erken
Ve dadandı her yere sıcaklar yüreğimden çalar gibi
O sıcaklar gönülsüz, o sıcaklar buhran dibi
Bakma öylesine uzaktayken bakma, o göz...
Ne var ki seni anacak ağzımdan çıkacak iki söz!

Şimdi o yorgun ıslaklığını görüyorum kıyıların
Birer birer gözyaşı dökülüyor köpüklerinden
Ve bazı hıçkırıklar yakıştırıyorum duvarlarına
Heyhat!
Neden seni soruyorum bu kör kötü taşlara
Her siyaha beyaz sen her çukura düzlük müsün

gönül sen bilirsin garip halimi
bir kızıl renksin akşamüstü
ki sen karanlıklar çiçeği düşten bozma
gönül açtırmazsın bu yüzden günlerim soluk
varsa bir yaşamak o bugünedir
ve vardır gözlerden uzak bir yar

Kör gözlere denizi anlatır gibi
sönmeyen külünde tutuşan içimin bir sevda
Göklerin altında bir açık alın cama dayanmış
O binbir türlü geçmek bilmeyen geceler
Ki kaç ömre sığar çıkmayan dudaktan
tebessümü soluk sözcükler

nereden gelirdi aklına böyle güzel gülmek?
sendeki bu gülmek
en çorak topraklarda yaka paça savaşır gibi gülmek
hatta bir yorgun savaşçının zafer anısıyla gülmek
gülmek üstelik yeni bir galaksi keşfi gibi gülmek
gülmek gülmek, gün açtıran güneş gibi gülmek

güzel olmak zorunda değilsin
bırak, güller senin önüne serilsin
şu gurbet elde, yadlar içinde
bir bakışınla sen memleket gibisin

gel canımda ey yar!

Bahçelerde çiçekler açtıran sen bir arı
Belki bir panayır olur otogar veyahut bir tren garı
Kırpmadaki telaşı kirpiklerin ve heyecanın
Yüzün cennetine çektiğin ipeksi utanç duvarın
Sen bir kırlangıç kadar narin
Ve ben yaralı kalbimle savunmasız

Gözlüyorsam ufukta çıkagelmeyeni,
süzülüyorsa yapraklarımdan damlalar,
inadına bitmiyorsa güzler, sonbaharlar;
buna sevda mı derler güz yarası mı?

Ne çıkar sevmek, sevilmek çölde biten çiçekse

Tatsız bir sel akşamında beraberiz
Sel ki tatsız fakat tuzludur
Sel ki yerle yeksan eder indiği yeri
Hani gökten boşalırcasına değil
Sel ki kalpten yırtılırcasınadır