Tevhidi Melâmet Allahın arşı
Sevmektir cihadı aşktır savaşı
Hakkı satın alır kendine karşı
Rabbin saflığına gider durmadan
Tevhidi Melâmet Muhammed özü
Tevhit meclisinde Allah deyince
Allahın aşkına tutulur insan
Efal sıfat zatı Hakka verince
Allahta dirilten insandır insan
Tevhit meclisinde gönüller çağlar
Emaneti Allah vermiş insana
Emaneti nedir aklı yorsana
Yerler ile gökler kıyamaz cana
Emaneti veren alan güzeldir
Emaneti için yere atanır
Aklı fikri dünde ruhu da hasta
İnsanı bilenler olurmu yasta
Sevdim de yarattım diyor O usta
Hedefimiz Allah, değildir cennet
Tevhidi bilenler biri bölermi
Ölümün tadına melâmet bakar
Fenayı zevk eder cehennem yıkar
Bekaya göçerek Mevlayı takar
Salmaz melâmeti benimdir diye
Ölümden tat alır ölmeden ölen
Seven sevilen sen senle severim
Yinede muhtacım senin affına
Senden gayrı yok ki nasıl överim
Her zaman muhtacız senin affına
Varlıktan arınıp dursam safına
Sevgi güzelliği almış güzelden
Zamanda gürleşmiş kalmış ezelden
Pak etmiş gönlünü solmuş gazelden
Allaha ulaşan insan güzeldir
Güzelliği görmez kiralık gözler
Sevgiden Gelmişem
Sevgiden gelmişem ararım yari
Yarimi bulunca duramam gari
Aşktan söz etmezsen konuşma bari
İnsanı sevmeden Allah sevilmez
Sana aksın aklım fikrim
Kutsal yolun olsun zikrim
Batınla olsa zahirim
Zikirde hoş fikirde hoş
Azlettim beni Âdemken
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!