Sıradan bir hayattı. Anlatacak neyimiz var ki?
Sonu belli olan dünyada , yaratılan bir kuldu kendisi.
Maddeden hallice insanların olduğu yerlerde yaşadı.
Hayalleri her zaman masallar ülkesi.
Kalbimin odalarında gizli bir şehir,
Zincirlerle kilitlenmiş kapılar,
Yoktur bir şifresi tebessümden başka,
Yeter ki gülmesini bilsin o bakışlar.
Sözlerimde saklı rüzgarlar,
Bugünüm,yarınım ol.
Sana doğru aksın zamanım.
Göklerden yağsa da sana ait olanlar,
Can suyu olsun köklerime tanelerin.
Yaşlanıp düştüğüm zaman,
Nasıl olur bilmem ama,
Şimdi bu zordan dönmem asla.
Ancak kalbim küsmez aşka.
Ne olurdu biraz da yüzsüz olsa.
Özlemek benim olsa da,
Sevmek artık kimselere,
Gitmek ise sana yakışır.
Nasılsın?
Dedikleri zaman;
İyiyim diyebilmek geliyor içimden.
Aynalara sorsam da kaderimi,
Çekinmeden,koşa koşa,
Yine bildiğim gibi yaşamak.
Bazen anlaşılması zor olan iyi değil midir?
Anlamak bile anlamsızlıkların en büyüğü madem,
Vakit bile zamansızlıktan yakınıyorken artık,
Neden uğraşasın ki?
Anlatmaya, anlaşılmaya.
Bırak nasılsan öyle kabul etsin dünya,
Garibanlık mı? Yoksa gariplik mi bu bende ki?
Öyle bir zaman ki, insafsız inan her anda ki.
Saatler hep beş kala, tamı vurmaz hiçbiri.
Kavuşmak bile eksik artık, özlemek kalmış en diri.
Bulunmaz yollarda kaldı inan insanlığın her hali.
Ömür zorlu bir sırayken artık,
Bir gaye arasam ıssızlarda.
Rüzgara fısıldasam usulca,
Arayıp bulur mu seni?
Bulutlara söylesem derdimi,
Ağlarlar mı benim için?
Sabaha varan yollarda;
Güneşe koşan çocuklar gibiydik.
çaldılar içimizdeki renkleri, griye çaldık.
Günlük dozda aldık hep,
Azaba varan soruları,
Öldürüp gömmeyen bakışları.
Gözümün ucunda kalan son hayalim.
Ben ise dilinde kalan son söz.
Artık ne sen görülebileceksin manada,
Ne ben söylenebileceğim her anda.
Bari uçurtmalarımız varsın fezaya.
Desen de kader hiç değişmeyecek.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!