Mustafa Tosun Şiirleri - Şair Mustafa Tosun

Bazen anlaşılması zor olan iyi değil midir?
Anlamak bile anlamsızlıkların en büyüğü madem,
Vakit bile zamansızlıktan yakınıyorken artık,
Neden uğraşasın ki?
Anlatmaya, anlaşılmaya.
Bırak nasılsan öyle kabul etsin dünya,

Garibanlık mı? Yoksa gariplik mi bu bende ki?
Öyle bir zaman ki, insafsız inan her anda ki.
Saatler hep beş kala, tamı vurmaz hiçbiri.
Kavuşmak bile eksik artık, özlemek kalmış en diri.

Bulunmaz yollarda kaldı inan insanlığın her hali.

Kalbimin odalarında gizli bir şehir,
Zincirlerle kilitlenmiş kapılar,
Yoktur bir şifresi tebessümden başka,
Yeter ki gülmesini bilsin o bakışlar.

Sözlerimde saklı rüzgarlar,

Çok istedim,
Bir hayat verdiler yaşamam için,
Ben ise sadece ölmeyi başarabildim.

Ömür zorlu bir sırayken artık,
Bir gaye arasam ıssızlarda.
Rüzgara fısıldasam usulca,
Arayıp bulur mu seni?
Bulutlara söylesem derdimi,
Ağlarlar mı benim için?

Sabaha varan yollarda;
Güneşe koşan çocuklar gibiydik.
çaldılar içimizdeki renkleri, griye çaldık.
Günlük dozda aldık hep,
Azaba varan soruları,
Öldürüp gömmeyen bakışları.

Gözümün ucunda kalan son hayalim.
Ben ise dilinde kalan son söz.
Artık ne sen görülebileceksin manada,
Ne ben söylenebileceğim her anda.
Bari uçurtmalarımız varsın fezaya.
Desen de kader hiç değişmeyecek.

Arayınca bulunur mu düşler?
Ürkek bir kuşun kanadında kalmışlar artık,
Yada terkedilmiş bir limanda batık gemilerin güvertesindeler.
Sadece dalgalar taşlı sahillere vurduğu zaman görülebileceklermiş.
Peki arayınca bulunuyor mu gülüşler.
Son insanlık depreminden sonra molozların arasında kurtarılmayı bekliyorlar.

Kalbi var da atmıyorsa insan;
Gözler var da görmüyorsa eğer,
Ki; sesi var da çıkmıyorsa,
İşte o zaman zordur beklemek.

Bir kırık bakışta umut arıyorsan,

Bir kuşluk vakti giderken ömrümden,
Malum her şeyi silercesine,
Düşleri de alıp valizine.
His denen mağrur tanım da yok ki geride.
Düşüp de en dibe,tamu alevinde,
Yaktığın ruhum değildi sanki.