Mustafa Süreyya Sezgin Şiirleri - Şair M ...

Geceyi haber veren kızıllıklar ötesinde
Güneş bile kaybolmak istiyor.
Yağmur yağiyor yanaklarımdan,
Seller boşanıyor gözlerimden,
Ağlamıyorum...
Ürperen tüylerimle,

Hayat ne güzel,
Işıl ışıl dünya...
Renk renk çiçekler,
Uçuşan kelebekler...
Mavi gök
Yeşil ağaçlar..

'Sevgi ışıklıdır ısıtır”
Demişti ulu yaratan
Adem denedi önce birlikteliği
İhtirasla tutuşunca
Lilith tercih etti tekliği.
Duygular hırsa kapılınca

Gönüllerde inanç, gözlerden akan yaşdır.
Usul usul ağaçlar yapraklarını dökerken
Her yılın bir On Kasım günü vardır.
Acılanırız, saatler Dokuzu Beş geçerken.

Bir hüzün sarar benliğimi sensizliğinle

Gözlerin, gözlerime değince
Gülümsüyorsun.
Kaç voltluk bir düşünce akımı
Geçiveriyor beyninden,
Negatif mi, yoksa pozitif mi duyguların
Sen de bilmiyorsun.

Anlamıyorsun! ..
Anlayamayacaksın! ..
Seni seviyorum dediğimde
Aval aval bakacaksın! ..

(İstanbul,17.11.1997

Şiir dediğin,
Duyguların ötesinde olmalı.
Vurgulamalı tek sözcükle;
Seni, beni
Ve bu koskoca evreni! ..
Şiir dediğin,

Karanlığın ardından gelen her gün,
Yeni bir sevdanın doğumudur.
Uyanır bütün doğa
Sevinçle parıldar güneş.
Çiçek gibi,
Güneş yüzlü,

Gideceğim bir gün elbet
Geldiğim gibi bu diyardan! ..
Kucaklarken tüm evreni
Bir hıçkırık seli ile uğurlanacak,
Artık yüreğim kıpırdamıyacak.
Birileri benden haber soracak,

Sen,
Somutu soyuta yeğleyensin.
Bilemezsin
Hiç dokunmadan
Seni sevmenin getirdiği pembelikleri! ..
Bilemezsin