Mustafa Sami Şiirleri - Şair Mustafa Sami

Emekli Vali Mehmet ALDAN’ı ilk kez 1993 yılında “İz Bırakan Mülki İdare Amirleri”nin yazarı olarak tanıdım. 1992 Yılının sonunda Maliye Bakanlığı’ndan İçişleri Bakanlığı’na Ankara Valiliği İl Planlama Uzman Yardımcısı olarak naklen atanmıştım. 1993 Yılının Haziran ayından itibaren o zamanki adıyla Bakanlık Araştırma Planlama ve Koordinasyon Kurulu Başkanlığı’nda Yayın ve Dokümantasyon Dairesinde çalışmaya başladım. Bu arada Türk İdare Dergisi’nin de Yayın Kurulu Üyeliği görevini üstlendim. O zamanlar Derginin her sayısında Emekli Vali Mehmet ALDAN’ın “İz Bırakan Mülki İdare Amirleri” adıyla mülki idare amirlerimizi tanıtan yazısı yayımlanıyordu. Derginin baskı nüshası matbaada dizildikten sonra dizgi çıktısı tashih için Birimimize intikal ederdi. Mehmet ALDAN Bey, matbaadan gelen dizgi çıktısını sabırsızlıkla bekler, kendisine öncelikle haber verilmesini isterdi. Kendi yazısının dizgi tashihini yine kendisi yapardı. Bu vesileyle Derginin her sayısında olmak üzere, kendisiyle gerek yüz yüze gerekse telefonla defalarca görüştüğümüz olurdu. İşine verdiği önemi ve titizliğini yakından gözlemiştim. Karşımda üretken bir insan vardı; ilerlemiş yaşına rağmen, işine özen ve sadakat gösteren bir insan.
1995 yılında “İz Bırakan Mülki İdare Amirleri-II” adlı kitabının basımının tashihini yapıyorduk. Birlikte çalışmanın verdiği samimi ortamın da etkisiyle, kendisine şöyle dedim: “Allah gecinden versin ama ölüm vaki olup bu dünyadan ayrıldığınızda, sizin hakkınızda da, bunu hak eden biri, “İz Bırakan Mülki İdare Amirleri”nin yazarı olarak yazı yazmak icap eder. Bunun için de hakkınızda ayrıntılı bilgilere ihtiyaç duyacağımız açıktır” dedim. Cevap vermedi, sadece gülümsemekle yetindi. Şimdi anlıyorum ki, gülümsemesi de bir cevaptı. Hakkında yazı yazan ve yazacak olan epeyce dostları, sevenleri bulunacaktı. Kaldı ki, Mehmet ALDAN hakkında amatör araştırıcıların dahi yazabileceği çok şey vardı. Bunu, eserlerini okudukça anlayacaktım.

Kısa Özgeçmişi
Mehmet ALDAN, 1923 yılında Isparta’da doğmuş, Isparta Gazi İlkokulu’nu, Isparta Ortaokulu’nu ve İstanbul Kabataş Lisesi’ni bitirmiştir. Yükseköğrenimini Ankara Siyasal Bilgiler Okulu’nda (Fakültesi’nde) yapmıştır.

Görüyorum ki
Bu bir serap değil
Ruhumda estirdiğiniz
Fırtınalar birer gerçek
__O halde hak adalet yerini bulsun
______Derim ki;

Gözlerindeki Lahza

Sevgimiz arşa yükselecek dersem inanma
Karşılıklı soğukluklar belirirse de kanma
Ruhuma varlığın tebelleş olduktan sonra
Gözlerindeki lahzayı unuttuğumu sanma...

Bir Hun Geleneğinin Son Temsilcisi



Ahmet amcam nüfus kayıtlarına göre 1925 yılında Sivas İli, Gemerek İlçesi Kümeören Köyü’nde doğmuş, 12 Haziran 2000 yılında vefat etmiştir. Babası “Mehmet Mustafa”, namı diğer “Güccük Ağa”, annesi “Nesli” idi. Bu yazının amacı Rahmetli amcamı ölüm yıldönümünde hatırlamak, atalarımızdan bugüne intikal eden bir geleneğin izini sürmekti. Bu başlığı niye attığımı izah etmek için de tarihin derinliklerine inmek ve atalarımız Hun toplumunun yapısını irdelemek gerekiyor.

Hunlar Kimdir?

İnsanlık ailesinin en eski ve devamlı topluluklardan biri olan Türkler aşağı yukarı beş bin yıllık mazileri boyunca Asya, Avrupa ve Afrika kıt’alarına yayılmış büyük bir milletdir.

Türklerden bir kısmı ‘bozkırlı tip’ olarak yaşarken, diğer bir kısmı yerleşik hayata bağlanmış, bir bölgede siyasi nüfuzunu kaybederken, diğer bölgelerde iktidarın zirvesine ulaşan Türk kütleleri aynı zamanda mevcut olmuş ve Türk tarihi, eski, yeni birçok milletlerin tarihi ile bir arada, hatta iç-içe gelişmiştir.

‘Şey’ düşün, O’nu ne hale soktuğunu,
Nasıl zor bir durumda bıraktığını.
Yapma istersen, vazgeç artık;
Ne olur bir dost/arkadaş gibi olamaz mı ilişkiniz?
Elalem ne der sonra, hem unutma;
Dostluk sözleşmesiyle de gönülden bağlı olduğunu.

Haftanın yedi günü gibiyim sevgili; altı günüm, sana kavuşacağım günün özlemiyle geçiyor. Gönlüm sadece bir günün vuslatıyla eriyor. Altı gün o bir güne imreniyor da onu kıskanıyorlar.

Birinci gün, senden uzak kaldığım ilk gün; özlemim daha o günden başlıyor. Arıyorum, soruyorum, eski anılarım gözümün önüne geliyor, öyle çoğalıyor ki, aklım şaşıyor. Bu duygular sarmalında dolaşıp duruyorum.

İkinci günde sana olan özlemim bütün benliğimi etkisi altına alıyor, aklımdan çıkmıyorsun. Yanımdaymışsın da elini tutuyormuşum, kokunu içime çekiyormuşum gibi duygularımı alt üst ediyorsun. Seni arzulamaya başladığımda tam da bu haldeydim.

Akdağ’dan başlayıp uzanır yaylaların,
Göksu yatağında çam kokulu yerin var.
Yeşile bürünmüş, ırmak boyu bağların,
Hınzırı Dağı’nda mor koyunlu sürün var.

Çevreni sarmış işleniyor madenlerin,

Sivil Savunma ile özdeşleşmiş, ömrünü Sivil Savunmaya adamış bir meslektaşımız, bir büyüğümüz, ağabeyimiz, sivil savunmadaki hizmetinin büyük bir kısmında değişmez bir görevdeymiş gibi algılanan Daire Başkanımız, Sivil Savunmanın “Sabahattin Ağabeyi”ni uğurladık. 1 Kasım 2007 itibarıyla kıymetli Başkanımız yaş haddinden emekliye ayrıldı. Aramızda bulunmasa da O'nun memuriyet anlayışı bizlere örnek olacak; O, her zaman sivil savunmacıların gönüllerinde yaşayacaktır.

Özgeçmişi

Sivil Savunma Teşkilatıyla neredeyse aynı kaderi paylaşan Sabahattin ÖZÇELİK, 1 Kasım 1942'de Samsun'un Terme İlçesine bağlı Sarayköyü'nde doğdu. İlk ve ortaokulu Terme'de, Lise öğrenimini ise İstanbul Kabataş Lisesinde tamamladı. 1966 yılında Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi'nden mezun oldu. Yedek Subaylığını 1966-1968 tarihleri arasında Polatlı Topçu Okulu ve Ağrı 12.Tümen Topçu Alayında Batarya ve Disiplin Subayı olarak yaptı. 1968 yılı sonunda Sivil Savunmada başlayan memuriyet yaşamında: Sivil Savunma Koleji'nde İdare Amirliği, Öğretmenlik ve Müdür Yardımcılığı; 1978-1979 yıllarında Vakıflar Genel Müdürlüğü'nde Daire Başkanlığı ve Genel Müdür Yardımcılığı; 1979-1980 yıllarında İşletmeler Bakanlığı Başhukuk Müşavirliği; 1980'den günümüze kadar da Sivil Savunma Genel Müdürlüğü Uzmanlığı ve Daire Başkanlığı görevlerinde bulundu. Yine bir sivil savunmacı, Sivil Savunma Koleji Öğretmenliğinden emekli Sabahat Hanımla evli olan Sabahattin ÖZÇELİK'in Emre isminde bir de oğlu bulunmaktadır.

Aşk öyle bir şey ki
Tutkusu insanı boğar

İnsan aşık oldu mu
İçi içine sığmaz
Arzusu insanı kamçılar