Belki bir gün gelir yine
Soruluruz be İstanbul
Dostlar bizi hatırlar da
Anılırız be İstanbul
Zaman durmaz akıp geçer
Karanlık bir sabaha doğsa güneş kaç yazar
Vicdansız alçaklara kurulmuş çarşı pazar
Satılık düşler var hayaller sığmaz çuvallara
Kaç çocuk öldürüldü gömüldü zındanlara
Yeter lan artık bi' bitmediniz şerefsizler
Buluşuruz bir mavi kıyısında,
Gecenin yarısında,
Kalbimin yarasında...
Sen içini dökersin, ben toplarım,
"Çare var mı?" dersin, ben yoklarım;
Çocuklardan ne istedin
Yakıp yıktın viran ettin
Yüzyıllardır neydi derdin
Kahrolasın sen İsrail
Sanma ahlar kalır yerde
Bu aralar kendimi kardelenler ülkesindeymişim gibi hissediyorum:
Baharı unut, kış vurdu derken bağımı,
Fırtınalar sarmışken solumu, sağımı,
Karlar kaplamışken taşımı, dağımı;
Baharı müjdeliyor bak kardelen...
Bir gül idim soldum işte
Ne sır gizlidir bu işte
Gelenler bile gidişte
Kime kalır dünya bilmem
Varım yoğum çile keder
Belki bir gün sen de beni
Ararsın da bulamazsın
Uyku tutmaz geceleri
Düşlerine soramazsın
Yalan dünya dedi üç gün
Ne olursa olsun ayrılmayız biz
Bizden başkasına yar olmayız biz
Demiştin rüzgarda savrulmayız biz
Nasıl kıydın, böyle savrulup gittin
Oysa ki kendimden çok güvenmiştim
Bilmez halim biçare
Yar bulur mu bir çare
Hasret başta ne çare
Acılarım dinmiyor
Aşık sözüne küsmüş
NE OLURDU
Sensiz yıllarda yaşlanmak yerine
Senli yollarda yaslansaydım omzuna...
Bunca tecrübenin faydası falan yok,
Acemi kalsaydım öylece kollarında...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!