Yalnızlık boğuyor nefeslerimi,
Aldığım nefesten, candan usandım.
Unuttum umudu, heveslerimi,
Bugünden, yarından, dünden usandım.
Bir gönülde yer tutmadı varlığım,
Bayramım yok, seyranım yok, neşem yok.
Yaşamaya hayalim yok, düşüm yok.
Şura benim dediğim bir köşem yok,
Ben içmeyim, kimler içsin kardeşim?
Hasret denen zehir kana girdimi,
BIKTIM
İçimde bir kin var kendime karşı,
Dilimde kemik var, susmaktan bıktım.
Gönlümde duygu var, sessiz sedasız,
Biliyorum, bu dert beni öldürür,
Dilime kilitler vurulmuş benim.
Bu aşk bana saçlarımı yoldurur,
Tuzağım doğarken kurulmuş benim…
Bir defa derdimi dökebilseydim,
BİRİKTİ İÇİMDE
Birikti içimde, dağ oldu dertler,
Kim dinler, kim anlar yorgunluğumu?
En yakınlarımdan kazık yemişim,
BİZ ANTEPLİYİK
Her yazda buz kimi meyan içerik,
Bazarda garpuzu elden seçerik.
Ne beyrandan, ne fıstıktan geçerik,
BU DERTTEN
Yetişin komşular, dostlar gardaşlar,
Günden güne eriyorum bu dertten.
İçimi kemirdi imkansız aşkım,
Kimse demez içersin, derdin nedir kardeşim?
Yaşamadan yaşlandım, bu yüzden içiyorum.
Gönlümce sevemedim, sevilmedim bir türlü,
Her gönülden dışlandım, bu yüzden içiyorum…
Sığamadım bir yarin, bir güzelin kalbine,
Hevesim umudum erken kırıldı,
Hayata doymaya cesaretim yok.
Aklım korkak yüreğime darıldı,
Kalbime uymaya cesaretim yok…
Çalıştım, kendime meslek edindim,
Çoktandır yazmadım bir iki satır,
Kalemim kağıtla buluşmaz oldu.
Kalmadı ülkemde sabır ve hatır,
Bu gönül sılaya alışmaz oldu.
Aşk kalmamış, sevgi bitmiş içimde,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!