Ankaranın ufkuna
Oturmuş akşam güneşi
Yıldır yıldır yıldır
Kızarmış yorgunluktan
Son defa bakıyor güne
Batmadan
İnsanı umutla yaşar
Tevekkülü toprakta arar
Suyla toprağı hamur yaparda
Yaralarını sarar
Anadolu insanı umutla yaşar
Sene İstanbuldu
Zaman onlar
Açlığa,ölüme aldırmadılar
Halklarına insanlarına
Umud oldular
Adları Mustafa idi
Cebine uzun bir soluk üflenmiş sakunun,içindeyim
Yürümelerim değişmiş,ağarmış çehremin
Bitimine ne kalmış ümitsizim
Yanımda yalnızlık rüzgarı,esmese
Karanlık gölgelerin içine düşerim
Rüyalarımı süslerdi
Sokak taşlarının rengi
Sofralarda tüterdi
Kahramanlık türküleri
Buram buram
Ve bir çorba kaşığı
Rüzgarda, gözlerini kısarsınya
Rüzgarın yüzünü
Yüzünde hissedersinya
Aynen öyle
Ha bir de
Aklına yağmur yağar
Ne güzel söylüyor
Göz ondan sır ondan
Dil ondan sevgi ondan
Ne güzel söylüyor
Ne güzel bir şey
Benim herşeyim sizin
Herşeyim sizde
Bir cismim var,benim
Onunda siz varsınız içinde
Hala kelebek var,
Biz sizinle bildik güzelliği
Yanılmadık
Ve sizinle sevdik
Sizinle yaşadık
Sevgiyle sevdik
Hayatı anladık
Bugün yazmak geliyor içimden
Çoşkusu depreşti yine ümitlerimin
Bir DEVLET-İ-ALİNİN
Birde ULU BAKİ sevgilinin
Bu kadar değil aslında mesele
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!