Gözlerimi kapattım,
Bir dünya yarattım
Canlandı gökkuşağı,
Bütün renkleri ağlaştı
Yüzümde gözyaşları
Denize nasıl bakılır bilirmisiniz
Ufkundan kıyıya gelirsiniz
Gözlerinizi kırpıştırırken
Dalgalar
Kıyıya yayılır
Ufkuna toplanırlar
Salındırmışsın çoçukluğumu
Gölgen okşamış yanaklarımı
Karayağızlığım, o yüzden
Düşüncelerim hep tatlıdır,düşlerimse kanatlı
Büyüdüm hayrandım sana
Bizden bu kadar
Sabahların göğüne,gözlerimizi bıraktık
Akan yaşlar bizim değil artık
Sen sevilen en tatlı meyva
Çoçuk ve gençlik,ya da
Hayat
Motor demiş Hak
Doğup doğup kaybolan gökkuşağından
Perdesi.Bak
Nice yaşananlara
Yaşanacak onca kahıra
Zaten yoktular
Var olmak uğruna
Varlığı vurdular
Oysa yokluğun varlığıydılar
Anlamadılar bilemediler
Her şeyi berbat ettiler
Bir İnsanı Sevmekle Başlar her Şey
Ahmet YAPAL
İnsan, yaratılıştan sevilmeye layık bir varlıktır. Nitekim yaratıcı mahlukat içinde en çok onu seviyor ki; kainatta ne varsa ona musahhar kılmış ve kainattaki toprak, su, atmosferden Ay ve Güneş’in hareketlerine ve mesafelerine kadar her şeyi insana göre ayarlamıştır. Tabiri caizse Allah’a göre “her şey insan içindir.” Yine onu sevdiğinin bir emaresidir ki; onu en güzel biçimde yaratmış ve onu yeryüzüne halife kılmıştır.
Ve onun içindir ki; Dini, dili, rengi, ırkı ne olursa olsun. Farklı düşündüğü için dışlamadan, küçümsemeden, hor görmeden…Samimiyetle elini uzatarak, gösteriş veya menfaat için olmadan. Ve de Önyargısız. Karşındakine söz hakkı vererek bir insanı sevmekle başlar her şey…
Sevgi insanı yaşatan ayakta tutan bir iksirdir; insanlar sevgiyle mutlu olur ve sevgiyle çevresini mutlu ederler. İnsanlık sözlüğünde sevgi bizim canımızdır; biz birbirimizi onunla hisseder, onunla duyarız. Allah, insanları birbirine bağlama konusunda sevgiden daha güçlü bir irtibat unsuru, bir zincir yaratmamıştır dersek mübalâğa yapmamış oluruz…
Yardım et dedi, kadının biri
Vücudu yorgun gözleri iri
Olacağına başında yemeni
Beyaz gelinliği
Saçları dalga dalga darmadağınık
Ayağında blucini
Her insan bir dünyadır
Aşk ile seven dünyasız
Sevilen dünyadır
Gökte ki yıldızlar kadar insan mı var
Ayrıldığım yerler hep burnumda tüterler
Hep hüzünle anarım
Ayrılıklara hep ben yanarım
Ah bu bendeki vefa duygusu
Sevgide, dostlukta hep ben varım
İllaki birşeyler bırakırım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!