Mustafa Kolay Şiirleri - Şair Mustafa Kolay

Yeryüzündeki bütün mazlumlara ithaf ediyorum

Felluce….
Burası, tarihin savaşla kaynaştığı yer.
Burası mazlumun, kimsesizlerin memleketi.
Burası, etin kemikten ayrıldığı, topun ateşle,

Kimi işlenmiş kimi ham taşlar
Her birinin altında yatıyor nice başlar
Varsa dünyada cezasız kalan suçlar
Çok geçmeden hesap vermeye başlar

Bütün babalara...

O kederin adamı,
O dertlerin mezarı,
Hüznün sabırla sükutu,
Sevincin mütavazı yüzü.

Şiir var geceleri bekler
Geceler var şiirleri saklar
Nasıl aşıksa bülbül güle
Sevdalıdır şiir de gecelere

Şiir var karanlıklara dost

Gel güzel, yeter ki sen gel,
Bir akarsuya dal da gel.
Ama ovayla ama dağla gel,
Yeter ki yüreğimi dağla gel.

İster Burak'la gel, ister atla gel,

Daha dün demiştim İstanbul’a elveda
Ancak sarmıştı her yanımı bir sevda
Sevda ki içimde kaynayan bir volkan
Bırakıp gidilemezdiki çıkmadan can

İstanbul damar damar işlemiş ta içime

Hayat mı şair yoksa ben mi?
Ben şairsem şiir sen mi?
Sen şiirsen ya hayat ne?
Ben hayatsam şair kim?

Ya sen şairsen sevda kim?

Elveda İstanbul.
Elveda koca şehir.
Elveda Eyüp, Fatih, Kavaklar...
En ücrasına kadar elveda sokaklar.
Balıklar, vapur, marmara...
Havada cünbüş eden martılar,

Bir başkadır Kütahya'da ezan sesleri.
Çınlar kulağımda hâlâ akisleri.
Duyayım da nasıl olmayayım serseri?
Bülbül bile hasedinden kırardı kafesleri.

Çarpardı yankıları o dağdan bu dağa,

Kırın duvarları, pencereler açın hayatın ufuklarında
Yıkın bariyerleri, yollar açın, tarihin temiz sayfalarında
Yağmur gibi yağın, su misali akın hoşgörü ırmaklarında
Kırın zincirleri, kırın, kucaklaşın kardeşlik deryalarında

Rüzgârlarla savrulun, uçun, umut olun, bulut olun kızgın çöllerde