Ve aşk, acıyla kardeştir İsra...
Bir gün
Hüzünlerin,yorgun bir akşam gibi
Gelip konduğunda gözlerinin kıyısına
Aynalara
Şimdi..
Hüzünlü bir deniz gibi seyrediyorum
Fırtınalardan arta kalan sessizliğimi.
Ne martıların sesini duymak
Ben kayıp bir şehirim insanların ortasında
Kendi içinde yitip giden sokakları
Ve her seferinde başa dönülen çıkmazlarıyla
Çocuktum... korkuyordum
Nede olsa suçluydum
Yasak elmayı seviyordum
Ve suçlusu olmadığım her güzelliğin
Nedense,
Bütün cezasını ben çekiyordum.
Meftunsa eğer gül yağmura
Her sabah umutla açarmış gözlerini sema-i didarına
Vuslatının adı
Ölüm bile olsa...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!