Anadolu İnsanı Şiiri - Önder Karaçay

Bu büyük bir korodur
Ürpertiyi Samsun da başlatan
Omzunun yanında omuz
Titreyerek bir dalgaya düşmektir
Tarihten içine akıp aleve dönüşmeyenlere zordur

Bir ruh işler birinden diğerine
Gömleği ateşten insanların
Meydanlar kimin haykırışıdır

Ağzımızda bal gibi bir türküdür
Omzu yıldızsız askerin
Kavgadan önce de sonra da toprağında bahçıvandır

‘Öksüz yavruları bağrıma bastım’ dizesinde canı yanandır

Özgürlüğü suikasta uğramasın diye gözleri açıktan dönen çocuktur

İlk fabrikanın motoru çalıştığında
‘Efendiler, dinleyin, bu bir musikidir”
Cümlesini söyleyen dilin sesidir

Her şeye sahip bir ülkeyi her şeye muhtaç hale getirmemektir
‘Her fabrika bir kaledir’ diyen o büyük dâhinin eserlerini
Yok edenlere dur diyendir

Yeni harflerle birbiriyle anlaşabilen insanlar
Birlikte kutlanan bayramlardır

Bir yanık toprağı yeniden yurt eylemektir
Büyük kültür devrimidir, azimdir, cefadır, fedakârlıktır,
Yalnızlığı bilerek yola çıkmaktır

Her şeye rağmen yurdunu terk etmemektir
Vatanı ve milleti satmamaktır, satılmamaktır
Yoldur, durmayan saattir, doru attır, emektir
Yoksul Anadolu’nun mahzun söğütleridir

Köy çocuklarına enstitülerde bilim öğretmektir
Kütüphanelerde ansiklopedi, ilericiliktir, çağdaşlıktır
Aydınlıktır,
Projeler namına eşelenmek değildir
Sorumluluktur, görevdir, muhafaza ve müdafaa mecburiyetidir

Çıldır da buz tutan göl
Isparta da güldür
Sinop da İnceburun, Mersin de Silifke
İzmir de deniz, güneş, kumdur

Ege de tütün, Rize de çay
Adilcevaz da ceviz, Diyarbakır da karpuz, Çankırı'da tuz
Sarıkamış dağlarında adam boyu karda izdir

Devrimine sahip çıkan
Ve yarım kalan devrimi tamamlayacak olan
Cepheden geri dönmeyen ataları gibi
Yolundan asla geri dönmeyecek olandır

Kuyruk acısı geçmemiş olanlara
Yeni bir tokattır

Dahili düşmanın anlamakta zorlandığı
Yenilmesi olanaksız kültür ve tarihtir
Anadolu insanı