Mustafa Kemal Atatürk Şiiri - Mehmet Kaya 6

Yakıldı Anadolu, tükenmişti umutlar,
Yağmur, fırtına, dolu, kararmıştı bulutlar,
Ardından doğan güneş, son asil Kurt, Atatürk,
Birlikle söndü ateş, kenetlendi her bir Türk..

Ülkede boran esti, yanıyordu ocaklar,
Yürekler sabır testi, suskundu tüm çocuklar,
Bir yıldız doğdu göğe, dalgalandı bayrağı,
Cephelerde en önde, kaldırdı hep sancağı.

Otuz bir Mart olgusu, Arnavut’un isyanı,
Balkanlar’da huzuru, disiplini kurandı,
Kafkas’ta yenip Rus’u, Bitlis, Muş’u alandı,
Arabistan çölünde, zorda dimdik durandı.

Gelibolu sahili, Conkbayırı el verdi,
Arıburnu cephesi, istiklaldi hep derdi,
Var mı acep benzeri, Çanakkale geçilmez,
Anafarta Alp’leri; “Bu millet boyun eğmez.”

Samsun’a çıktı Atam, coştu deniz dalgalar,
Kabardı tüm yürekler, Hak içindi kararlar,
Vücut buldu irade, kalktı ölü topraklar,
Yöneldi istikbale, birleşti asil kanlar.

Erzurum’da söz aldı, Milletindir bu vatan,
Sivas çizdi sınırı, iradedir aslolan,
Yirmi Üç Nisan günü, egemenlik ulusun,
Çocukların bayramı, yalnız Allah kulusun.

İnönü’de yakıldı, işaretin fişeği,
Sakarya’da çakıldı, emperyalist gerçeği,
Taarruz, Dumlupınar, şahlandı yüce Ordu,
Örnek aldı mazlumlar, kurtuluş Anadolu.

Savaşla gelen zafer, ilim fenle taçlandı
Yirmi dokuz Ekim’de, Cumhuriyet kutlandı,
Artık özgür her nefer, kurdu kendi devletin,
Demokrasi özünde, zaten var bu milletin.

İnkılapla silindi, geçmişin hataları,
Halkçılıkla bilindi, eşitliğin yararı,
Devletçi ekonomi, üretimle kalkındı,
Adil düzende millet, derin bir nefes aldı.

Okumanın yarası, Türkçe ile silindi,
Tarihsel kimliğinde, zaten öp öz dilindi.
Eşitsizlik karası, temizlendi her yerde
Dil, Türklük meşalende, açıldı yeni perde.

İmanı, nümayişten, öz vicdana çevirdi,
Din bezirganlarının, alayını devirdi,
İslamı riyakâra, çiğnetmedi hiç bir gün,
Laiklikle aslında, arzusuydu gerçek din,

Meşru kutsal zaferi, emperyalist bakışlar,
Yıkamaz çelik eli, tüm insanlık alkışlar,
Heykelleri dikildi, düşmanlarınca dahi,
İnsanlığa nimetti, yüzyılda gelen dâhi.

Hulefa-i Raşidin, sonrasında hilafet!
Faydasız ümmet için, yozlaşmıştı saltanat,
Kudretine eklerdi, milleti için elbet.
Kalmadı ki etkisi, ispatı Sultan Reşat,

Diyanet’i kurdurdu, “Elmalılı” yaz dedi,
Her evde Kur’an oldu, bir de meal tefsiri,
Anlayarak okundu, aydınlandı beşeri,
Hurafeler son buldu, inen dindi rehberi.

Altı lisan bilendi, akıl derya gibiydi,
Geometri yazandı, çağ ötesi görendi,
Matematik, felsefe, gerçek onun yoluydu,
Bilgiyle donanandı, ilim irfan doluydu.

Kul değil yurttaş oldu, özgürlüktür benliği,
Kölelik perdesini, yırtıp attı şerliği,
Ümmetten birlik doğdu, Türklük oldu temeli,
Ulusun dirliğiydi, Atatürk’ün emeli.

Yegâne övüncüydü, Türk doğmak ve Türk ölmek,
Ne yalan ne iftira, gölgelemez şanını,
Devrimlerin de öncü, kimin haddidir bölmek,
Dökeriz bu toprağa, hainlerin kanını,

On kasım sabahında, durdu saat ve zaman,
Uzandı sonsuzluğa, gözyaşları çağlayan,
Sevgi tohumu ektin, yerin gönül sarayı,
Halkı için kim çekti, böylesi bir cefayı.

Bize kutsal mirastır, bıraktığın emanet,
Tarihe altın harfle, kazındı devrimlerin,
Bir daha gelmez artık, bu vatana esaret,
Yerinde rahat uyu, nöbetteyiz ülkenin…
27.10.25-M.Kaya