İnsanlar indikçe tabana indi
Hep bana hep bana hep bana şimdi
Belli ki bereket bu yüzden dindi
Kârlar unutuldu, tek ziyan kaldı
Doğru cemiyette rağbet görmedi
Şu aleme anlatayım,
Senin bana ettiğini.
Dur biren biren sayayım,
Senin bana ettiğini.
Şirinden geçer Ferhatlar,
“Gözleri son bir kez baktı Ada’ya
Gözyaşı süzülüp aktı Tuna’ya
Ve Tuna çoğaldı bir damla daha”
Minare avcunu açtı Allah’a
Boğuldu haneler, boğuldu Ada,
Uçmağa uçtular sonuncu sefer,
Yolcuydu Allah’a tam on üç nefer.
Her biri doğunca etmişti ezber,
Ve tekrar ettiler: Allahu Ekber!
Âdil ol sen sevmez Allah olmayanı, zâhir hâ!
Zülüm ile âbâd olan berbâd olur âhir hâ!
Ömre dermân sanma zamân, zehirdir o zehir hâ!
Hoş görünür dünyâ sana, hoş değildir sihir hâ!
Kalbimi aşk için kurban vermişim,
Yangına düşmüşüm, eyvah ki eyvah!
Pervane olmuşum, deli sevmişim,
Yanmaya koşmuşum, eyvah ki eyvah!
Kalbimi unutmuş, senle dolmuşum,
Müfteilün / müfteilün / müfteilün / müfteilün
Ey mâh-ı devrân yine doldun mu döne döne
Dün körpeydin, nevcivan oldun mu döne döne
Seğricek dağının bomboz daşları
Eski mezerliğe bakıyo gibi
Yılanlı deresi hiç su dutmuyo
Dereden çağşak akıyo gibi
Goca surat inni daşı gözlüyo
Bedduacı oldu USA uşağı
Müslümanım diyen Coni cennetlik
Hâlâ destekleyen var bu eşeği
Eşşeğe küfreden deli cennetlik
İsrail erkini tanır, dostudur
Sanma ki sen baki kalır, var sandığın âlem de geçer,
Dem alıp verdiğın demler tükendi bu dem de geçer!
Süleyman ölür, geçer güzellik, devr-i Hürrem de geçer,
Dilenciyle yerde bir olur zengin, hükm-i Hatem de geçer,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!