Uçtum,uçtum kollarımın
Elerimin uzandıgı yerlere kadar
Acılar gördüm,çileler çektim
Tufanlarla,tipilerle,çıglarla boğuştum
İstemedi ğönlüm sızladı durdu
Yüreğim hep çaresizliklerden....
Ellerindi merhem oluyordu yaralarıma
Dokunduğun zaman sıcaklığı ile
Ellerindi huzur ortamlarını benim
Benim gönlüme işleyen dokunuşları ile
Ellerindi beni geleceğe bağlayan
Dinlersen akşamın sessizliğini
Ruhundaki fırtınalara dur diyerek
Huzur bahçesi gibi sahil oturmaları
Ruhundaki fırtınalara dur diye bilirsen
Akşamın karanlığı farklı mıdır ufuklardan
Git buralardan git
Ta uzaklara,ta uzaklara
Nerelerde oldugun belli
Olmayacak,noktalara
Git ki,git ki
Yüregimin umudu bitsin
Düşlerden uyandım san ki
Kabuslu geceleri yırtarak
Korkum yüreğimde değil ki benim
Kaygılarım hayal dünyam için
Demir atılmış liman gibi san ki
San ki geceye dönüştü ruhum,zifiri karanlık
Aynalara baksam da,gündüzleri,farklılık yok
Ufuklarla beraber umutlar,zaten çökmüş
Elekten elenirçesine gelmiş bana süzülmüş
Çiçekler açsa da bundan sonra renk renk
Dile gelir mi
Senini için kopardıgım
Güller,şahit olarak?
Dile gelir mi
Senin için akan gözlerim
Gönül derdim yardan yana
O ki kıymeti bilmez her an zara
Zulüm deryasında yaşarken
İşkencenin kendisi alınan nefesler
Bana düşen yalnızlıklar
Unutturdu sevgileri
Unuttuk her şeyleri
Gönül ateşi yanarken
Muhabbetin özü kayboldu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!