şimdilerde kelimlerim sensiz
dilim lal şiirlerim öksüz
sana dökülen cümlelerimin içinde
kaç sen vardın
pahası neydi bu aşkın
ederi neydi sensizligin
bir papazın kutsaması gibiydi,
sana olan aşkım.
bir çocugun vaftiz edilmesi gibi,
saf ve duru
bu yüzdendi aşkın kutsallıgı...
bu yüzdendi yoklugunda içimin acıması...
Elbetteki y/aşıyorum bu z/amansız,
sensiz geçen mevsimleri.
Beni üşüttüğün ne a/yazlar ısıttım,
yüreğimin ta orta yerinde.
Yıkılır mı sandın, işgal edilmiş coğrafyam.
İhanetin kana b/ulaşmış renginde...
PUSU
geceyi ikiye bölmüş kınsız bıçak
göz, gözü görmez
bir yanımı sarmış düşman bozuntuları
hain düşman pususu
bir yanımı dipsiz uçurumlar.
sen gel/sen bana
bir b/aşka gül/sen
ben sana gül der/sem
sen ş/aşkına dönsen
olmazmı/ydı
sen bana kör/dügüm olsan
kalbin üşümesin diye
sana durmadan şiirler yazdım
ah be sevgili yoklugunda
ne çok şiirler idam ettim
kelimeler anlamını yitirdiginde
ne çok harfler yaktım
Aynı şiirin içinde nefes alamıyorsak birlikte.
Ben olmasam da zararı yok.
sen kal kendi içinde
kimsezim kimsezinim
ah duygularımın yetim çocugu
düşünmedinmi giderken
beni öksüz bıraktıgını
şimdilerde
yoklugunun acısını
bir yürek gün gelecek
bin yürege aydınlık olacak
ve binler milyonlara dönecek
ve ışık
yalnız güneşin ışıgı saracak
sevdamız mavi olacak
anılarımda!
masada her şey eskimiş...
beni anlaman için yürekçe bilmeliydin,
oysa sen dilce biliyordun!
herşey degişmiştide bir tek yüreğinin,
küf kokusu değişmemişti.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!