Bir delilik mevsimiydi,
kurtuldum aklımın iklimlerinden.
Sen kokan gecelerin yalnızlıgında,
içimde sürtükleşmiş,
düşünceler var,senden sonra.
Bir şarabın kırmızılıgında
duygularım yıllanmış.
o kadar güzel gülüşün vardı ki,
Karanlık bir öyküdür yalnızlık,
gecenin ipe dizilmiş saatlerinde.
Bestelenmemiş bir şiirin,
yarım kalmış sözleri gibiydik.
notası olmayan sözlerde,
unuttuk kendimizi...
yaşanmamış bir aşkın,
sevdasıydı umutlarımız.
Bir şiir yalnızlıgında,
sen yine de, yüreginde bir şiir bulundur.
Şiirsiz yüreklerle karşılaşırsan lazım olur.
"Şiir, aklın açtığı yaraları tamir eder..."
Öyle diyordu çünkü, novalis...
aklını kaybetmiş
aşklardan,
yüregini yitirmiş
sevdalardan,
ruhunu yitirmiş
sözlerden,
damlaları yüregime işleyen,
bir yagmurdu özlemin...
bir sensizlik ertesinde,
gülümserken bir bahar rüzgarı...
saçlarını okşayıp girdi penceremden....
Bir yağmur ertesinde,
yüreğime bıraktığın aşkı,
gök kuşağının yalnızlığına,
bırakıp gittin..
Acı bir tütün tadındaydı,
seni yaşamak.
ey pencerem,bu sabah beni sen aç!
zebercet rengine bürünmüş,
dünyanı göreyim..
ellerini uzatabilirsen,
tozlanmış bir mavi kalır saçlarında.
örgülerine kaçmış bir tutam sevda,
Biliyorum,
birgün sensizlikte kaybolacagım.
Seni bir nefes kadar özleyeceğim.
benden ç/alınmış gülüşlerini,
beni ben eden sarılışlarını arayacağım,
Ama olmayacaksın.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!