Bu gün on dokuz Aralık günlerden çarşamba,yıl iki bin on iki.Dostlar çok duyğuluyum,gördüğüm olaylar beni üzmekte,içimdeki nefret duyğularını kat kat artırmaktadır.Güvenim kalmadı çevremdeki bazı insanlara,yüzüme karşı hepsi iyiler,ama arkamı dönünce beni ona buna çekiştirip duruyorlar,benim yaptığım her işe bahaneler uyduruyorlar,ama beni görünce beni sevmiş oluyorlar,onlar her şeyi daha iyi biliyorlar benim yaptığım işlerden birtanesini dahi yapamaz durumdadırlar.
Susuyorum! sustukçada kin,nefret duyğularım kabarıyor bu iki yüzlü dostların arasında yaşadığıma üzülüyorum.
Sevğiler sayğılar sunar kalın salıçakla.
Dost
Gerçek dostu aradım sordum,
Gelemem yuvam yıkılır,
Dertli kaderime bakılır,
Yarim ellere satılır,
Yollar bağlanır gidemem.
Nazlı yarim benimi sever,
Allah kuran peyğamber varken,
Peyğamberin sünnet yolu yolken,
Allah kitabı kuran varken,
Yanımız yönümüz cemaatçı oldu.
Her hoca bir fetva verirken,
Nere ola bizim elin durağı,
Aman Allah yakın eyle yırağı,
Efsusun şarkında suyun gırağı,
Allaha ısmarladık ben gidiyorum.
Bir yanı payamca bir yanı bekcaaz,
Sevdim seni sevli boylum,
Köyünden geçermi yolum,
Yaratana kurban olum,
Sevdim seni al yazmalım.
Güzele kolye takmışsın,
Geçit vermen kimselere dağlar,
Size sığınan insanları saklar,
Gelenleri bağrına basar,
Amansız dağlar.
Kayaların karla kaplı,
Derki ben ayrım yamam
Nasıldır durumları hiç sormam,
Evime barkıma onları koymam,
Yalan söyler babaya analık.
Öz çocuklarındadır gözü gönlü,
Köyümün vardı kurulu düzeni,
Günde beş vakit okunurdu ezanı,
Ocaklarında kaynardı kazanı,
Afşinim hizmet der.
Doğruları yazsam bana kızıyorlar,
Benim yaşadığım yer kendi ilçem,
Birbirinden güzeldir köylerim,
Deveboynu,kargabükte yetişir ormanlarım,
Abazada kalır beni sevenim,
Başüstünde çalar kavalını çobanlarım,
Afşinimin köyleri.
Boynu bükük ağlarsın,
Kırmızı alev gibi yanarsın,
Buzlu sularda akarsın,
Karlar sana yarasın,
Boynu bükük lalem.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!