Mustafa Halis Dikmen Şiirleri - Şair Mus ...

Mustafa Halis Dikmen

O büyük şehire gittiğimde orada olduğumu haber vermiştim.
Çok sevdiğim bir arkadaşım olman güzeldi.
Benimle konuşman daha da güzeldi...

'Buralara kadar gelmişsin, görüşelim istersen' dediğinde
Niye reddedeydim ki?

Devamını Oku
Mustafa Halis Dikmen

Benim için yazılmış bir tek cümle bile yok bu hayatta,
Ondalıklarda dolanabiliyorum ancak.
Seri ya da paralel bağlansada gönlüm,
Bir gün basamağını bulacak...

19 Ağustos 2009 23:19

Devamını Oku
Mustafa Halis Dikmen

Bir keresinde kapım çalındı.
İlham geldi evime yaşlı bir amca suretinde.
Misafir ettiğim sürece,
Şiirler olarak çıkıyorlar kapımdan göğüslerini gere gere...

21 Ağustos 2010

Devamını Oku
Mustafa Halis Dikmen

Dokuzu çıkart aklından
Ömrün kadar sayıyı yaz
Dokuz hariç tüm rakamları al
Yazı bitti mi? Orada kal!

Basamakları merdivenle

Devamını Oku
Mustafa Halis Dikmen

Artık gitmek gerekiyordu bu şehirden.
Ya o tip tip bakan amcayı görecektim,
Ya da kabusum olan bu çocuğu.
Yine de sensiz olmaz diyordum ve hala düşünmekteyim...

29.07.2010

Devamını Oku
Mustafa Halis Dikmen

Aşk, sevgiyi bağlayan bir çengel değil
Ayrı olmak bana bir engel değil
Uğruna deliren gizli kahraman ben idim
Tek gerçek var! O da seni çok sevdiğim...

27 Ekim 2005

Devamını Oku
Mustafa Halis Dikmen

Sevmek bir çok şeyi göze almaktır*
Oysa ben seni gözbebeğim yapmışım
Güzel bir kokudur sana yakın her an
Ama sensizlik diye bir hastalık kapmışım.

Zaman diye bir ilaç sunuldu önüme

Devamını Oku
Mustafa Halis Dikmen

Bugün erkenden uyuyorum.
Çelişkilerimle eşleşen aşklarım, zihnimde bir sağa bir sola, tıpkı uyumak için döndüğüm yönler gibi...
Ve son olarak;
Bir sabah uyanırım.
O gün, hayalim yanımda gerçekten soluk alıp verdiğinde çözümlenir özdeşliklerim, aşk deyip özlediğim...

Devamını Oku
Mustafa Halis Dikmen

Kırık camlar, kırık kalpler,
Tüm zorluklara direnirler.
Camdır bu, yenisi alınır,
Kalptir ama öbürü, zor çalınır.

3 Nisan 2003

Devamını Oku
Mustafa Halis Dikmen

Kağıdı buruşturdum. Oysa üzerine tüm şiirlerimi yazmıştım. Bir anlık bunalım ile buruşturdum gitsin.
Azıcık üzüldüm sanırım. Başladım gülmeye. Bir taraftan da gözyaşlarım nazlanıyor. O vakit ne haldeyim bir bilseniz.
Kağıdı düzelteyim dedim. Düzelttim ve baktım yazılarıma. Her kelimesi yamuk yumuk. Çok komikti onları maymunlara benzettiğim an. Her biri maymun gibiydi.
Okudum ve yine ağladım. Görünüşü komik, taşıdığı duygular çok ağır. Buruşan kağıt, buruşan ve solan ben gibiydi. Dışarıdan komik, içi kan ağlayan...

29 Nisan 2004

Devamını Oku