Mustafa Göl Şiirleri - Şair Mustafa Göl

Sivas’ta gün yirmi dört saat
Geceler uzun
Acılar aynı acı
Mevsimler aynı mevsim
Güneş doğudan doğup batıdan batıyor yine
Öğrenci kızlar siyah önlüklü

Güller mi açmış
Solacak sensizlikten
Çimenler mi yeşermiş
Güneşte kavrulacak
Sensizlikten kavruluşum gibi

Seven aşıkını niye bıraktın
Yakana ellerin gülünü taktın
Güzel sevgimize acılar kattın
Bana dön sevgilim gitme bana dön

Saçlarını buket buket ederdin

Gel
Fakir ve bekâr odama
Çekinme
Kapısını tıklatmadan gir
Gir ve otur tek kişilik somyamın kenarına
Öyle iğreti değil

Yedisinden yetmişine
Sorun kimdir Veysel diye
Ey yurdumun ozanları
Yazın söylen Veysel diye

Gün doğar Sivas elinden

Bu dağlar şirin dağlar
Sıralı dizin dağlar
Sılada bekleyen yar
Beni hasretin dağlar

Başı bulutlu dağlar

Yalnız geçen gecelerimde
Hep seni düşündüm pencerelerde
Her yerde sen vardın Emine
Yazdığım harflerde hecelerde

Başka bir alemdi mehtap o gece

Dönmüyordu dünya durmuştu zaman
Ayrılıktan sonra kavuştuğumuz an

Cennet köşkünün perileri kadar mesuttuk
Sevgiden başka her şeyi unuttuk

Şiir dediğin ne ki
Sevdalardan süzülen
Bal olup akmayınca
Şiir dediğin ne ki
Haksızlığa karşı çıkmayınca

Yıllar önce bu bankta
Sensizliği tatmıştım
Şimdi ezikliği tüketiyorum
Seninle dopdoluyum
Tüm umutlarımı yitirdim
Kaçmak istiyorum uzaklara