Mustafa Göl Şiirleri - Şair Mustafa Göl

Hoş geldin hüzün
Beklemiyordum…
Ama geldin
Başımla gözüm üstüne
Ben iyi ev sahibiyim
Üzmem seni

İçimde bir sen var
Öyle güzel
Öyle güzel ki
Anlatmak zor
Beni anlamaya çalış
Ne olur beni değil

Seninle açılan sevda gülleri
Boyunların büküp soldu mu Fato
Ne çabuk unuttun büyük aşkımdın
Ayrılsak demiştin oldu mu Fato

Hem seni kaybettim hem de sılayı

Deniz feneri bir yanar bir söner
Düşler darmadağın boşlukta döner
Denizde kudurur fırtınalar
Hava kararır dağılır düşler

Bir rüzgar eser kara bir rüzgâr

Yaşayan hisseder
Hisseden yaşıyor demektir
Ve his eşittir şiir
Demek ki hissediyor demektir şair
Ve buradan şairin
Hayat hikayesidir şiir

Bu hasret dolu günlerde
Tek tesellim yine sen oldun
Seni aradığım her yerde buldum

Yıllardır hayalimi doldurdun
Rüyalarıma girdin geceler boyu

İnsan gölge gibidir
Güneş batar silinir
Hayatta arzulanan
Bir kadrecik sevgidir

Şu hayata ne yazık

Şükür yazmaya başladım
Anlaşıldı
Şaire hüzün gerek
Bu şiir benim için olsun
Biliyorum kimse açmayacak bu defteri
Kimse okumayacak

Minareleri gökdelenleri
Boğazın bütün ihtişamıyla
Ve on üç buçuk milyon insanıyla
Zaman ve mekân fukarasıdır İstanbul

1 Ekim 2008 İST.

Menekşe gözünü
Sevdiğim güzel
Deldi bu bağrımı
Ok mudur nedir

Ananı babanı