Mustafa Duvan Şiirleri - Şair Mustafa Duvan

Etrafı dört duvar, ortaya kürsü koymuşlar.
Her coğrafyadan birini, içine sokmuşlar.
İtibarı yok, adını da “Meclis” koymuşlar.
Milletin parasıyla vekilliği yapılmaz.

Ağızlarında vatan ama işleri bölmek,

Elden gardaş mı olurmuş
Sen söyle ne konuşulurmuş
Kalıp baş başa sussak da
Bakarak da anlaşılır

Elimle verdim toprağa

İhanet yemeye tokuz,
Bir değil gelsin topunuz,
Zafer marşı çalsın kopuz,
Ve bugün Ağustos otuz

Çıkılmaz yola destursuz

Bedenime mıh misali saplandı,
Ah şu ırkıma olan aşkım var ya.
Öç de bir bıçak misali saplandı,
Diri nasıl muhtaç ise abaya,
Ah şu ırkıma olan aşkım var ya.

Yas tutturdun yaz ortasında, ay çehreli canan.
Ah ettirdin yalan dünyada, ay çehreli canan.

Güldürmedin yüzümü, göstermedin hiç hoşgörü.
Düşünmeden yaktın gönlümü, ay çehreli canan .

Kalkıp gelmişsin enkazların içinden,
Tanrı, seni ibret olsun diye yaratmış.
Yorulmuş; ağır yaralısın derinden,
Tanrı, seni ibret olsun diye yaratmış.

Sanma Şah’ın gözleri herkesi devirir,

Benim kanayan yaram var
Biri Balkan biri şarktır
Benim kanayan yaram var
İkisi de gönlümüzde
Denktir bize hepsi barktır

Bu nasıl sessizliktir bu çığlığa,
Taş olsa çatlar taş bu çırpınışa,
Her şeyi ayaklar altına alıp
Bir daha hiç gelemem o kapıya…

Ölüm döşeğindeki benzer suya,

Yine günlerden On Sekiz Ocak,
Bir güneş tekrar, tekrar doğacak.
Dönse de dünya tersine baştan,
Adım yine Genç Atsız olacak.

Susma kardeş, kardeşe,
Hocalıdır soykırım!
Geçit verme kalleşe,
Ha Hocalı, ha Can’ım!

Söyle soydaş, soydaşa,