Mustafa Duvan Şiirleri - Şair Mustafa Duvan

Elden gardaş mı olurmuş
Sen söyle ne konuşulurmuş
Kalıp baş başa sussak da
Bakarak da anlaşılır

Elimle verdim toprağa

İhanet yemeye tokuz,
Bir değil gelsin topunuz,
Zafer marşı çalsın kopuz,
Ve bugün Ağustos otuz

Çıkılmaz yola destursuz

Yas tutturdun yaz ortasında, ay çehreli canan.
Ah ettirdin yalan dünyada, ay çehreli canan.

Güldürmedin yüzümü, göstermedin hiç hoşgörü.
Düşünmeden yaktın gönlümü, ay çehreli canan .

Alır hep ırkın derdini sallasırt,
Hasımları kızılkurt, hepsi de tırt,
Talebesi olmaz olmadı mankurt,
Timsal oldu Tayma adlı bir Bozkurt!

Düşmanı puşt çıkarır başına dert,

Dedim nedir bu çile çektiğimiz
Dedi Tanrı verir derdin devasını
Dedim var mıdır bir çıkar yolumuz
Dedi gelir elbet her şeyin zamanı

Dedim neden sürekli ağıt keder

İleri millet, üstün ırk
Çin’in seddini yıkan kırk,
Verseler bile altın kürk,
Satmaz toprağını tek Türk!

Emrimize amade şark,

Dağlar gibi dimdik,
Onlar kim, biz kimik?
Ata başı eğik,
Onlar kim, biz kimik?
Turan yolu açık,
Onlar kim, biz kimik?

Etrafı dört duvar, ortaya kürsü koymuşlar.
Her coğrafyadan birini, içine sokmuşlar.
İtibarı yok, adını da “Meclis” koymuşlar.
Milletin parasıyla vekilliği yapılmaz.

Ağızlarında vatan ama işleri bölmek,

Bedenime mıh misali saplandı,
Ah şu ırkıma olan aşkım var ya.
Öç de bir bıçak misali saplandı,
Diri nasıl muhtaç ise abaya,
Ah şu ırkıma olan aşkım var ya.

Kalkıp gelmişsin enkazların içinden,
Tanrı, seni ibret olsun diye yaratmış.
Yorulmuş; ağır yaralısın derinden,
Tanrı, seni ibret olsun diye yaratmış.

Sanma Şah’ın gözleri herkesi devirir,