Gün var,ay var! nasipsizim senden,
Yazamadım,yazılmadın ey şiir!
Seninle dolu,sana gebeydim...
Dökülmedin,doğmadın, ey şiir!
Mermere saplanan kama misali,
Çıkamadın,çıkmadın ey şiir!
Onca yıl koştum da peşinden
Ne evet ne hayır çıktı ağzından
Yanına yaklaşamazdım ki kibrinden
Şimdi “sevdiydim! ” demez mi..
Her şeyi ile özel ve güzeldi
Gittin!
Dönmeyeceksin !
Biliyorum!
İnandım buna artık!
...Ve ben;
Umutsuzluğumun arabeksini
Dondurucu Angara ayazı;
Ve..Etfaye meydanında,
Onbirin de bir çocuk...!
Başında bir bere,
Üstünde de;
Durnalı bir şapka
Bir elimle verdim; ötekine kalemi,
“Yazmalıyım! ”diye DAĞLIM!
Öyle yorgun, Bir de garibimki...
Yazsam mı,yazmasam mı? DAĞLIM!
Bilirsin süsleyemem kelimeyi
Ötelenmiş hayallerimin
Tam köşe başında
Benim! sandığım
Yaşadım! bildiğim
Hayatın, dizlerimi
Büktüğü bedeninin
Senin;
Ne tenindeyim,
Ne de butların da...
..Ve hatta sevdiğim,
Hâla canlı duran
Göğüslerin bile değil
Toz, dumana katarak,
Dörtnala,
Çıktın yaa ufuk dan
Dalgalanmıştı yelelerin,
Hızından da,hızından!
Geçiverdin,geçtin!
(Memik Kibarkaya’ya)
Kanat çırpıp,diz döverek
Zengin ölüsüne ağlayan O
Adet olmuş ya ölüde yemek
Cenazeden cenazeye karnı doyan O
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!