Çok fazla mağrurlanma ey insanoğlu,
Bu canın bedeninden uçacak bir gün,
Narin vücudun çürüyüp toprak olacak,
Mezarında türlü çiçekler açacak bir gün.
Sen durmadan mal biriktir,yiyen bulunur,
Bahçemde açılan gül niyetine,
Hep seni kokladım sevdiğim seni,
Kıblede kurulu kabegah gibi,
Hep seni yokladım,sevdiğim seni.
Koşarak gelmedin şu kollarıma,
Durma haydi git artık,
Yüreğimi yapayalnız bırakarak,
Haydi,haydi git artık diyorum,
Arkana dönüpte bakma bile,
Aşk dediğimiz şey senin için,
Koskoca bir hiçmiş meğerse,
Buralara bahar geldi sevdiğim,
Sen hala karlarda,kışlardamısın?
Ayakların yere bastımı bilmem,
Yoksa hayallerde,düşlerdemisin?
Sen terk edilecek güzel değildin,
Daha çok küçücüksün,kıyamam sana,
Tadın balda bile yoktur,doyamam sana,
Ne çileler çektim ah Özlem,sayamam sana,
Şimdi tüm dostlarıma yabancı oldum,
İnanmadılar aşkıma,yalancı oldum.
Seni öyle çok,öyle çok sevmiştimki,
Çıldıracak gibiydim,gittiğin zaman,
Unutamam sanmıştım,unuttum işte,
Sensizliğe çareler aradım durdum,
Unutmak kolay olmadı,lakin gönlümü,
Avutamam sanmıştım,avuttum işte,
Olmadı be güzelim
Bir türlü olmadı.
Yapamadık,başaramadık
Gözlerimiz buluştu,
Kalplerimiz sevişti,
Ancak dillerimiz sustu,
Yıllarca boş yere peşinden koşturdun beni,
Bir gün olsun gözlerimin içine bakmadın neden?
Oysa Kerem gibi yanmaya razıydım çoktan,
Aslı olup yüreğimi bir kere yakmadın neden?
Sözler verdin,ancak hiç sözünde durmadın,
İşte yine başbaşa kaldık seninle,
Benden ayrılmayan tek dostum,
Halimden anlayan her şeyim,
Elimi uzattığımda, yanımda bulduğum,
Issız,karanlık gecelerde kahrımı çeken,
Yudum yudum içtiğim,nefes nefes çektiğim,
Söyle bu kadar ateşi sen nerden aldın?
Karşına kim çıkarsa çıksın yandırıyorsun,
İki kaş göz edip,yalan dolan sözlerle,
Benim gibi saf aşıkları kandırıyorsun.
Pençene düşenlerin kurtulması imkansız,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!