Mustafa Bay Şiirleri - Şair Mustafa Bay

Aheste yitirdik gücü, onuru
Ve dünü

Sanki kulağının üstüne yattı
Delikanlı yıllar

İsyan et diyor
Gönül

Ayır bacaklarını kalan zamanın!

Korkunun en fazla

Hiç inanmıyorum
Kendime

Geldiğim gibi gidemem diye!/
…
Önceleri

Eminim her ikisi de
Sevmemin yan etkisi,

Sensizliğe bağışık kalamama ile
Ayrılığına dayanamama

Kaç papatya zamanı erteledik baharı
Bir martı edasıyla nisanın istekli güneşi
Kaç kez geçip gitti hayatımın üstünden

Altı yok pabuçlarım
Kaç kaldırım taşı eskitti!

Öyle yayılıyorum ki

Gözlerim ışığın ulaştığı en ücra köşeye
Akşamın geceye direndiği
Bulutun rüzgâra

Bıraksalar kendi haline dünyayı

Toprak kendi işini yapar
Ağaç kendi işini!

Var oluşuna uygun biçimde

Al desenli yastıklarda uyanıyorum
Alıp başımı başka bir yarıküreye dayıyor sabah

Dört yanım okyanus…

Tam alışıyorum

Zeytinlerin gövdesine sarılıyordu güneş
Uzayıp yok olurken gölgeler
Yıllarını birkaç ömre sahne etmiş kulübe
Her tuğlasında dünü yansıtıyordu

Ve yine bir akşam

“En seni
En hayali…”/

Çünkü en özgür
En aracısız, tefecisiz
En güvenli!