Sevgisizlik ormanın da taçsız bir kraldı
Kahverengi yelesi rüzgar da savrulur
Kükrediği zaman ormanın kanını dondurur
Bakışları ile ürkek ceylanların yüreklerini yakardı
Pervasızca dolaşırdı sevgisizlik ormanında
Bakışları bir ok gibi
Kalbime saplanmıştı
Kanatmıyordu kalbimi
Tam aksine kanayan
Acı çeken kalbimin
Dermanı olmuştu
Bir şarkı çal bana
Öyle bir şarkı çal ki
Kemancı,
İçinde sevgiden başka
Hiçbir şey olmasın
Nağmeleri terk edip giden
Düşündüm binlerce kez
Bir cerrahın masasına yatıp
Vur sineme neşterini de
Aç yüreğimi,açta al içindeki
Vefasız yarimin habis bir ur gibi
Kök salan sevdasını al demeyi
Dolaştım yine dün gece
Mahalleyi bir baştan bir başa
Sokaklar bomboştu
Yine kimsecikler yoktu
Bir ben vardım,bir de
Beni hiç terk etmeyen
tükendi umutlarım birer, birer
yarınlarım çok uzak bana
yok olup gittiler ümitlerim
terk edip gittiler
tüm sevdiklerim,dost bildiklerim
beni bir yalnızlık zindanın da
Bir yangının ortasında bir başıma
Alevlerin arasında
Çaresizce oradan oraya koşturuyorum
Bu öyle bir yangın ki ne piknikçinin
Sebep olduğu orman yangını nede
Evinde kibritle oynayan çocuğun
Seninle uzun bir yola çıkmıştım
Bu yol uzun ve meşakkatlerle doluydu
Gözyaşı vardı,hicran vardı bu yolda
Fazla dayanamadık biz bu meşakkatli yola
Acımasızca başladık bir birimizi silkelemeye
Sevgimiz ağır gelmeye başladı yüreklerimize
Tükenmişse umutlarım, bitmiş ise yarınlarım dan
Beklentilerim,işte o zaman bu soruyu sorarım
Kendi kendime defalarca
Yaşamak mı daha güzel yoksa ölmek mi
Bilinmeyenli bir denklem gibidir bu soru
Ölüm daha güzel dersem,yaşamın
Bırak beni tabip dermanım yok
Aşkın ihanet kurşunlarıyla
Ağır yaralanmış,
Karanlık meçhulümün
Gizemli yollarında çıkıp gelmiş
Ölümün soğuk kollarında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!