Musluk Şiiri - Özge Özgen 2

Çiçek açmış bir yaz günü
sevdimdi seni
Koru güllerini sakladımdı
defterin içine
ve ağlayacak bir cümlem kalmadıydı

Kışı anlından kovalayan hüznüm
dar bölgelerde inleyen
kurtları
soğüşlemişti

Kırık ayağımla sevişmiştin geceleri
çürük gövdemde
katliam sonrası

Şimdi sen anlat Necati
Yırtık bir dili kim yapıştırır ki
kolayca göğsüne
ve o küldeki zehri

Ben tırnağım kırılacak cinsten
yazmıştım yazgımı

Hâlbuki, gölgeler uzayınca senin inci
dişlerin gıcırdıyordu
Musluktan damlayan su
Yastığımdaki lekeye karışıyordu

Derinlik, omzuna düşen
ince bir defne yaprağı
kadardı belki
Belki avuçlarımda kuruyan bir nilüfer

Titreyen saçlarımda kahpe bir rüzgar
eserdi eskiden
Şimdi, yağmurun rahmine
damlayan
bir alfabede
Zamana üfleyen o tümsekteyim sevgilim

Ve sana, çok geçim
Çok geç

O gün , içimden bir taşı
çıkardığım gündü
Merhemin sevgi olduğunu
Kanatsız bir kelebeğe anlattım durdum

Yüzümde sızlayan mâzi
Göğsümde kanat
çırpan bir yarasayla birleşti

Zehri nereye karıştırsam
Ordan incelmiştim

Tırnağımı ısıran dünya
Duy sesimi

Ben o beş parmaktan en serçe
olanıyım
En derin olanı

Velhasıl....bir arıyı fil soktu
Deveyi gebe bırakıp kaçtı karınca