Müşkül Şiiri - Seyfi Karaca

Olmam diyen
Gtitmem diyen ey nazlı şey..
Aç gönlünü de yüreğin seni bulsun
Sözleşmesi bitmekte olan şu bütün yalan yanlışların
Kendi kendini kazıklayıp kandıran akıl fikir
Ve kalpsizliğine zengin olup gitmelerdeyken harap
Tut bir dal sana kurtulsun hayat
Bir daneden çoğalmış
Ekilmiş saçılmış binlerceye elin toprak...
Döşün kavrulmuş köz, işinde gücünde
Asmalar dik misal çağladan koruktan
Aç perdesini yüzünden karanlık seni görsün
Ne güzel insanmışsın
Ki sana imrensin en usanmış yerinden
Şafak sökümleri sabaha
Firik,
Firez..
Dağlarda ve düzler
Filizlendiğin her dal boyunda senin selvilerin
Her kuşluk vakti
Omzuna aldığı hayatı, yolu doğrusuna akışarak
Ölçüsü yazılmadık notalarla aşk ve müzik
Çalsın oynasın deli gönlün sende seni
Bitmem diyen
Müşkül meşakketlerden

Seyfi Karaca........Temmuz / 10