Musalla Şiiri - Kadir Ünlü

Kirlendikçe insanlık;
Kirlendikçe insaniyet,kalmadıkça vicdan ve merhamet...
Yanarken ormanlar,
Yağmadıkça yağmur ve kar.
Korkarken vahşi insanlıktan,hayvanlar,
kurtlar kuşlar.
Okunmadıkça kıymeti harbiyesi
İyiliğin,güzelliğin.
Sarılıyorum her gece sana,
Kalmadıkça sarılacak kimsem etrafımda...
Öpüyorum yaşlı gözlerinden.
Banıyorum okkana kalemimi,
gözyaşımızla dolu içi,
Döküyorum dertlerimi,senin gibi temiz kağıtlara.
Çok seviyorum seni çok,aşığım sana..!
Şiir dilli,ince ruhlu güzel kalbim.

Ne kaldı şunun şurasında mahşer’e,
aşkın vuslatına...
Yıkarlar dışımı nasılsa,koyarlar musallaya...!
Kirletmedim ömrümce,
Kirlenme sakın bu saatten sonra,
Temiz gidelim öteye,canım ciğerim,
Yegane varlığım,benim temiz ve güzel kalbim.