Musalla Şiiri - Furkan Karakaya

Seyrettim şu kabristan-ı musallayı
Benim kervanım küre-i arzimiş
Terk eylesemde şu kervan-ı cihanı
Benim varlığım yine de varimiş

İnsanım diyerek dolaştım çevreyi
Bilmezdim insan eşref-i mahlukatimiş
Düşünsem de her ne kadar sırrı hayatı
Meğersem hayat koca bir imtihanimiş

Yaratılanlar da aradım mey-i âşkı
Asl-ı sevda yüce yaratıcı Râb'imiş
Fâniyim öyleyse istemem fâni olanı
Bana Yunus gibi seni gerek'imiş.

Tükettim aheste aheste ömr-ü canı
Meğersem canım koca bir toprakimiş
Kazsanız dahi şu toprağın altını
Benim ruhum bir el-hâmddan ibaretimiş