Musalla Şiiri - Ömer Şancı

Musalla taşına uzanmış,
Yatmış adamın, ayak ucuna
Deli Ömer yazmışlar.
Simsiyah yüzüne yazgısı döşenmiş.
Avlunun ötesinde sevgilileri,
Yanı başında dostları dikilmiş.
Her kimse onu farklı anlamış,
Dillerde aynı sözlerle anlatılmış.
Oysa O değişik anlatmış yaşamı.
Geride bıraktığı bir küçük gülümseme,
Toprağında herkes hüzünde.
Kimi de camilerde.
Kimi evlerinde,
Dağıtmış gitmeden,
Bölük pörçük anları.
Payına düşeni almış verdikleri, söyledikleri.
Gülümseyen dudaklarda bir damla gözyaşı.
Var mıydı Ömer?
Kimde?
Gittiğinde,
Ne çok yolcu edildiğinde,
Bir gün daha bitti.
Bittiğinde gitti
Kapandı boşluklar.
Raflarda bir resim yumuşacık bakar,
Ne adı kalır geriye,
Ne de gül kurutanı,
Fesleğenler kaplar her yanı.
Kokusu topraktan eser gelir.
Canım dediği dostunda,
Sedası, kalır geceye katkı.
Kimlere anlatılır gönül dostu?
Ne hikayelere biz oluruz,
Sevgiliden öte dost dururuz.
Hoş çakalın elleri yürek olanlar.
Yürekleri ellerine karşı duranlar.