"Acelesi yok" deriz.
İçinde bulunduğumuz andan daha iyi, daha uygun bir an bekleriz. Habire başka günlere erteleriz, sonra daha başka günlere, aylara, yıllara öteleriz.
Oysa mutluluk; gidip kapısında çay içeceğimiz bir arkadaş, bir dost değil ki bizi her zaman oturmaya beklesin, özlediğinde arasın sorsun, ya da gelip bizi ziyaret etsin.
Mutluluk hayatın kendisi. Hayatı ihmal etme gibi bir lüksümüz olmamalı.
Hayatı ihmal etmek, kendimizi yok saydığımız anlamına gelir.
Müsade hanım
forum sayfanızı okudum,övgüleri gördüm ama..
Siz kendinizce bu övgülerin yeterli olduğunu,ben iyiyim diyebiliyormusunuz yoksa kendinize bende hala bir şeyler eksik diyormusunuz?
Bence öyle.Evet bir şeyler yapmak üzerine çabanız var ama şiir sanatı sizin yazdıklarınız m ...
mükemmel mısralar okudum. beni götürdüğünüz yerler için size teşekkür ederim.
Yine can alıcı bir konuda can alıcı divelerle döktürmüşsün
Üstadım.