Müsaade Şiiri - Hatice Güzen

Çocuk olmasına izin verilmedi,
öyle ya da böyle.
Büyüdü, serpildi,
ama içinde hâlâ,
dizleri yara bere,
unutulmuş bir sokak.

Kendi köşesini kurdu sonra,
geç kalmış oyunları için.
Dalgalara salındı,
tomurcuk dallara uzandı,
çiçeklerin en narin başlarında dinlendi,
gökyüzünün pamuk helvasına.

Ama erişkin yanı hep peşindeydi,
sessiz bir gölge gibi iz sürdü,
her adımı kaydetti.
Bazen eski defterleri açtı,
anıların altını çizdi:
"Bak, ensende..."

Fakat iyi bir el uzandığında,
sessizce kenara çekildi.
Sadece durdu,
ve güzelliği kaydetti.

Gel, sen de uzan tomurcuk dallara,
gökyüzünden pamuk helva iste!

Hatice GÜZEN