Dün
Ne emeği düşündüm
Ne de bilinci
Ne kendimi düşündüm
Ne de seni
Ne geçmişi düşündüm
Siz heybelide mehtaba çıkarken
Biz mapushane ziyaretinden dönerdik
Siz Çamlıcanın bahçelerinde cümbüşe dalarken
Biz faili meçhule giderdik...
Şimdi
Bilmem kaç bin metre yükseklikte
İstanbul Londra arası
Hep seni düşünüyorum
Seni düşündükçe
Ateşler içinde üşüyorum
Kimler hamdı
Kimler pişdi
Kimler sevdi
Kimler sevildi
Kimler ekti
Kimler biçti
Futbolcu olmak isteyen her erkek çocuğu gibi benimde düşlerim vardı, hayallerim vardı.Bazen bir maçı seyrederken düşlere dalardım, bazende yatmadan önce hayal kurardım.
O zaman
Kalede bir dev olurdum
Hiç gol yemezdim
Geride geçilmez bir bent olurdum
Durulmayacak yerde durdum
Görülmeyecek yerde gördüm
Sorulmayacak yerde sordum
Kayboldum...
Dünyamızda
Şurda burda
Ne zaman barış oldu
Hep savaş konuşuldu
Barışta savaşın provaları yapıldı
Ben küçükken simit satardım
Henüz üç adım atmadan en az beş defa
Hiç ama hiç bıkmadan
Simitçi geldi simitçi geldi diye bağırırdım
Bir yerden başka bir yere simit satmağa giderken
Bazen dalardım
Seni gördüğüm zaman
Bir eğilmez çınar idim
Rüzgarına kapılınca
Eğildi peşinden dallarım
İlk baharda hiç susmayan
Lal oldu sustu dillerim...
Beni senden çıkarsalar
Bir bilinmeyene çarpsalar
Bin parçaya bölüp
Gökyüzüne savursalar
Toplarım kendimi senin için...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!