en güzel yeride rüyanın
uyanmak gibidir belkide
belkide en güzel rüyadır
ne olursa olsun alt üst ediyor dengeleri
ve hayata bağlıyor her koşulda
kanat oluyor bazen
Mantığım aklım bilgim
Bana ait olmayan her şeyim
Nasılda büküyor boynumu
Mutlu kılması gereken beni
Bende olan
Ve bana ait olmayan
Bir taş gibi sekiyorum suyun üstünde
Avuçlarından çıkmış bir taş
Atılmış
Denize maviye serinliğe
Olan sevdamdandır belki de
Fırlattın attın beni bir köşeye
Dönüp bakamayacağım kadar
Uzağa git
İstersem eğer sana gelmeyi
Gelmem uzun sürsün
Kırıklıklarında
Hayallerimin ben kalayım yalnız
Yağmur
Yağıyorsun ya hani
Yıkasan tüm pisliklerini yağdığın yerin
Güç versen yeşeren tohumlara
Çocuklara-ışığına hayatın-
Yağmur yağıyor hayallerimin ülkesine
Gel diyorum gelemiyorsun
Yollar uzak ve çamurlu
Kocaman düşler biriktirdim
Yağmurla sevişen toprağımda
Tüm insanları alıyordu içine
Yalnızken aslında yalnız değilim
Bir yanımda yalnızlık
Bir yanımda yalnızlık korkusu
Öteki yanımda hayallerim
Orta yerde dostların hayali
Onların yanında yalnız sevgim
İlahi sazlar çalınırken
Bir ibadet başlasa
Bir ayin görülmemiş bir tören
Adasam kendimi
Ve tapınsam yürekten
Korkusuz ve kaygısız
Sınırların seçilmiş
Umutların sömürülmüş
Yüreğimdeki ülkem
Kelebek misali ömrü tükenenim
Acılardan beslenen güzel ülkem
Sınırlarını ve bayraklarını sevmediğim ülkem
Hayallerini çiziyorum gökyüzüne
Güneş hicabından kızarıyor
Göçmen kuşlar selam dururken
Umut kuşların kanadında
Kuşlar bilinmez diyarlara göçüyor
Adına barış diyorum
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!