bak yine kar yağıyor
beyaz-soğuk
kristalleşen evren
buz tutmuş rüyalarım
titriyorum
düştükçe kar
Anımsadıkça sözcüklerin büyüsünü
Naif kalan yanını seviyorum
Dokundukça soluğundaki sıcaklık
Ilık kış gecelerini tadıyorum
Közlenmiş yürekleredir
bu sevda sözleri
dem vurmuş mevsim sarısına
Kulağımı rüzgara dayayıp
yürüyorum sesine
Denizin mavisiyle yaslanmış dağlara
Bir avuç ay ışığı dökünmüş üstüne çoçuksu
Bir rüya gibi yaşamış aydınlık düşlerde
Dilden kulağa küçük bir fasıla
ruh teninde boğulurken
yaşamı kanıksayıp
aşkı rivayet ederiz
acıya riayetle
öteleyen kalbimiz
yoksunlukla inkılab eder
Hayatın eşiğinde durarak sana çarpıldım
Avucumun kuyusundan
Ölü balıkları yüzsürmeyi senden öğrendim
Beni aşkın kitaplarda satıldığı kente götürdün
Orda kalbim secde etti sana
Hislerin kavmine peygamber indi
Kimsesiz bir çığlığım
Bir çiçek belki de plastikten kendince
Aşk yüreğimde gizli çekmece
Artık gizlemiyorum kendimi
Düş görecek kadar gerçekçi
Şiirimi sakladığım arya
Damarda akarken aşk
Mantık ihbar eder duyguyu
Sevenin gözleri pusu kurar zamana
Mecnun rengiyle akarken geceye
Dalıp kendi içindeki karanlığa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!