Kakmalı koltukların dili olsaydı
Ya'da o kocaman avizelerin
Hep birlikte onaylarlardı
Kadersizliğini mürüvetin
Sadece isminde kalmıştı
Ötesi yoktu,mürüvet
Hep hayırsız,hep umutsuz
Hayat,öylesine tatsız,tuzsuz
Kakmalı koltukların,kakmaları hiç mutsuz olamadı
Mürüvet hep onlarla oynadı
Her zil çalışta merdivenleri konağın
Çıkışları olurdu bezgin ve yılgın
Aşık olmuştu elbet,karşılıksız fakat
Düğün günlerinde,yürek sızısı ederdi refakat
Yine akşam olmuştu,konağa doluştu yanlızlıklar
Kakmalı koltuklarla buluştu mürüvet
Gözlerinde intizar
Bu şiir Derya Gül Eren' e ithaf edilmiştir.
Kubilay EnginolKayıt Tarihi : 22.3.2004 11:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)